تحليل گفتمان انتقادي كلاس درس: توصيف، تبيين و بسط رويكردي انتقادي در حوزه آموزش زبان انگليسي

تحليل گفتمان انتقادي كلاس درس، رويكردي انتفادي در حوزه زبان شناسي كاربردي است؛ رويكردي كه در سال 1999 با انتشار مقاله اي از سوي مبدع آن به جامعه زبان شناسي كاربردي معرفي گرديد. اين رويكرد در ابتداي امر با ارايه چارچوبي پيشنهادي، به ارزيابي و تقد الگوهاي رايج در تحليل تعاملات رايج در كلاس درس پرداخت. اما از يك سو به واسطه غلبه جنبه هاي نظري خود و از سويي ديگر همزماني طرح آن با ظهور ديگر جريانهاي انتقادي و در راس آن آموزش انتقادي، با وجود ظرفيت هاي نظري و كاربردي بالقوه خود، در سالهاي آغازين مطرح شدن به نحوي بايسته مورد توجه قرار نگرفت. مروري بر آثار بعدي مبدع اين رويكرد نشان مي دهد كه وي با ارايه برخي پيشتهادهاي كاربردي به نحوي در پي گسترش ابعاد دامته ديدگاههاي خود و كاربردي ساختن مجموعه جهت گيري هاي انتفادي خود است. از اين رو، با هدف معرفي اين رويكرد كمتر شناخته شده در جامعه زبان شناسي در ايران، اين مقاله ضمن معرفي و تبيين اين رويكرد، با هدف نشان دادن جنبه هاي كاربردي بالقوه آن و به طور خاص در حوزه تهيه و تدوين منابع آموزشي، با ارايه پيشنهادهايي به بسط ابعاد آن پرداخته شده است.