ارزيابي بيابانزايي معيار فرسايش بادي بر اساس روشFAO-UNEP در منطقه علا سمنان

فعاليت زياد باد و به دنبال آن فرسايش بادي تحت تاثير عواملي چون وضعيت خاص توپوگرافي، اقليم و پوشش محافظ اندك سطح خاك، در منطقه علا، شهر سمنان و روستاهاي اطراف آن را در معرض پيامدهاي نامطلوب بيابان زايي منتج از فرسايش بادي قرار داده است. با توجه به اينكه كنترل اين پديده بدون شناخت كامل، ارزيابي شدت و مشخص كردن عوامل آن امكان پذير نيست، در پژوهش حاضر، وضعيت و شدت بيابان زايي با تاكيد بر فرسايش بادي در منطقه علا در جنوب سمنان با استفاده از روش فايو- پونپ و بر اساس جنبه هاي وضعيت موجود با عواملي چون درصد خاك از دست رفته، عمق خاك و درصد مساحت پوشيده شده از سطح خاك توسط سنگ و سنگريزه؛ جنبه سرعت با عواملي چون حجم خاك تلف شده و درصد كاهش بيومس؛ و جنبه استعداد بالقوه با عواملي چون ميانگين سرعت باد در ارتفاع دو متري و حساسيت گروه هاي بافت خاكي به فرسايش بادي، بر اساس جداول اين روش ارزيابي شد. بر اساس نتايج، 54/19% منطقه مورد مطالعه، در كلاس متوسط و حدود 46/80% از آن، در كلاس شديد قرار دارد. در بين واحدهاي كاري منطقه، بيشترين شدت فرسايش بادي مربوط به واحدكاري كلوتك با امتياز 6/32 و بيابان زايي شديد، و كمترين شدت مربوط به مناطق مسكوني- صنعتي با امتياز 7/20 و بيابان زايي متوسط است.