نقش پديده گرد و غبار بر شيوع بيماري زوال و خشكيدگي جنگل هاي زاگرس در استان خوزستان

در اين پژوهش، به مطالعه و انجام آناليزهاي آماري به منظور پايش و ارزيابي تعداد روزهاي آلوده مربوط به ريزگردها و تاثير آن بر ميزان ديد افقي، در جنگل هاي بلوط منطقه زاگرس استان خوزستان در يك دوره هفت ساله از سال 1385 تا 1391 پرداخته شد. براساس اطلاعات جمع-آوري شده از ايستگاه هاي هواشناسي موردنظر در شهرستان هاي درگير با پديده خشكيدگي بلوط، تجزيه و تحليل براساس تعداد روزهاي آلوده و تعداد روزهاي آلوده با ديد كمتر از 2000 متر كه بيانگر آلودگي شديد است، انجام گرديد. براساس نتايج به دست آمده از ايستگاه هاي مورد مطالعه در استان خوزستان، بيشترين پديده گردوغبار در اواخر فصل بهار تا اواسط تابستان حادث مي شود و از اين حيث بيشترين روزهاي آلوده با پديده گردوغبار در ماه هاي خرداد و تير تعيين گرديد. همچنين نتايج نشان داد بيشترين شدت آلودگي عموما در تير و خرداد ماه است. در بين ايستگاه-هاي مورد بررسي، بيشترين روزهاي آلوده در ايستگاه دزفول و بيشترين شدت آلودگي هم در اين شهرستان مشاهده شد. نقاط اوج آلودگي در اين استان مربوط به سال هاي 1388 و 1391 و البته افزايش شدت آلودگي در شهرستان دزفول حداكثر بود. در نهايت، مي توان اذعان داشت بروز پديده گردوغبار مي تواند با رسوب بر روي برگ درختان بلوط، موجب انسداد روزنه هاي هوايي سطح برگ و ايجاد مشكل در تنفس درخت شود كه اين پديده همراه با خشكسالي و كمبود بارش در منطقه مي تواند فشار وارد شده به درخت را چندين برابر افزايش دهد.