بررسي تطبيقي عناصر معماري بكار رفته در نقاشي‌هاي كمال الدين بهزاد و كمال الملك (نمونه هاي تطبيقي گدايي در مسجد و ميدان كربلا)

نقاشي براي بيان كردن خود، زبان و شيوه اي خاص دارد، و از عناصر مختلفي براي بيان خود بهره مي‌برد. يكي از اين عناصر، عناصر معماري است، كه درنقاشي‌ها براي انتقال پيامي خاص، همواره اهميت داشته اند، هدف از پژوهش حاضر، مقايسه عناصر معماري بكار رفته در نقاشي‌هاي ذكر شده، به لحاظ ساختار، تركيب، معنا و بيان در دو دوره صفوي و قاجار، با توجه به تغيير سبك، در نقاشي‌هاي هر دوره است. بنابراين با توجه به موضوع مورد نظر، آثارنقاشي‌هاي كمال الدين بهزاد و كمال الملك، كه يكي متعلق به دوره صفوي، و ديگري متعلق به دوران قاجاراست، به لحاظ عناصر معماري بكار رفته در نقاشي‌هاي آنها، با هم مقايسه شده است. در اين مقاله ابتدا به معرفي و شناخت دو هنرمند نقاش، سبك‌ها، و گرايش‌هاي فكري و هنري آنها پرداخته شده است، و سپس در ادامه، ساختار، تركيب ، معنا و بيان نقاشي دو هنرمند نقاش با توجه به عناصر معماري طراحي شده، در نقاشي‌هاي آنها بررسي و تطبيق داده مي‌شود. بدين منظور، ابتدا گردآوري اطلاعات از طريق مطالعات اسنادي و كتابخانه اي انجام شده، و سپس نيل به هدف مقاله، از منظر توصيفي تطبيقي صورت گرفته است، تا پاسخي بر اين سوال باشد كه تغيير سبك نقاشي در هر دوره، چه تاثيري در نمود عناصر معماري از لحاظ ساختار، تركيب، معنا و بيان، بكار رفته در نقاشي اين دو هنرمند را دارد؟ در نهايت با توجه به مطالعات انجام شده مي‌توان نتيجه گرفت، هر دو هنرمند به استفاده از انواع تمهيدات بصري مثل رنگ، سطوح، بافت و... توجه داشته و اثرشان را با توجه به ديد و علايق شخصي و گرايش‌هاي حاكم در دوران زندگي خود خلق كرده اند.