بررسي و تحليل عملكرد و تاثيرگذاري ادبيات در تعليم و تربيت

ادبيات در هر شكل و قالبي كه باشد نمايشگر زندگي و بيان كننده ارزش‌ها و معيارها و ويژگيهايي است كه زندگي فردي و جمعي بر محور آن مي چرخد. آثار ادبي گاه از منظر قومي و ملي و گاه از معبر عاطفه و احساس با زندگي پيوند مي‌‌خورد و گاه نيز از گذرگاه خردورزي و اخلاق به تعليم و ارشاد مخاطبين مي‌پردازد. عرصه كاربرد ادب تعليمي بسيارگسترده است و بجز آثاري كه در راستاي تعليم و به خاطر سپردن علوم مختلف مانند صرف و نحو، طب، رياضيات و ... سروده و نوشته مي‌شد، بسياري از آثار ادبي نيز موضوع يا انديشه‌اي را به مخاطب انتقال مي‌داد و مخاطب از طريق آن به ديدگاه و انديشه‌هاي اخلاقي _ تربيتي دست مي‌يافت. حتي ادبيات غنايي نيز خالي از مختصات ادبي تعليمي نيست و مي‌توان گفت كه نوع ادب تعليمي همسايه هميشگي همه انواع ادبي ديگر است. ادبيات تعليمي داراي كاركردهاي متنوعي است و آن را مي‌توان امروزه در گونه‌هاي مختلف از جمله در ادبيات كودك، ادبيات عامه پسند و ادبيات اينترنتي نيز ديد و در فرم‌هاي ادبي مختلف از جمله، رمان، داستان كوتاه، فيلمنامه، نمايشنامه، وبلاگ و حتي ترانه رديابي كرد. با اين تفاوت كه در اين دوران، مفاهيم اخلاقي، سياسي، اجتماعي و حقوقي و ... بيشتر به صورت پوشيده به مخاطبان القا مي‌شود. به ويژه در ادبيات داستاني كه در آن تعليم مفاهيم به صورت غير مستقيم از راه نشان دادن وضعيت‌ها و شخصيت‌هاا اتفاق مي‌افتد. محور اصلي اين پژوهش بررسي نقش و عملكرد ادبيات در تعليم و تربيت و همچنين نحوه بيان آن به سبك ادبي و ميزان تاثيرگذاري آن مي‌باشد كه با رويكرد تحليلي و توصيفي مورد بخث و بررسي واقع شده است.