ارزيابي سيري بر تحولات پژوهشي در ضايعات نخاعي

با پيشرفتهاي قابل ملاحظه‌اي كه هر روزه در مجامع علمي به ثبت مي‌رسدهنوز پژوهش‌هاي بيشتري نياز است تا راه علاجي براي افراد نخاعي و حتي فلجي در حيوانات با منشاء ضايعات نخاعي پيدا شود. موقعي كه فردي يا موجودي مبتلا به ضايعه نخاعي مي شود، يكي از مشكل ترين مسائلي كه با آن مواجه مي باشد اين است كه در حال حاضر هيچ درماني ايده آلي و فوري براي آن وجود ندارد (تصوير a۱). اگرامروزه در مورد اندامهاي مختلف كارهاي غير ممكني (مانند پيوند كامل اعضاء و انتقال اندامهاي بدن شخصي به شخص ديگر ويا جداكردن ژنهاي انسان) را انجام مي شود پس از طريق پژوهش بايستي موقعيتي را فراهم آورد تاعلت عدم ترميم آسيب‌هاي نخاعي نيزكشف شود تا راه حلي براي اين مشكل بيولوژيكي نيز ارائه گردد، شواهد نشان داده است كه بعداز آسيب، مشكل دستگاه عصبي، بطور باور نكردني پيچيده مي شود. هيچ نظريه يا روشي تاكنون نتوانسته تمامي جنبه‌هاي ضايعه نخاعي رابه تنهايي مورد مطالعه قرار دهد و در حال حاضر بسياري از دانشمندان عقيده دارند كه درمان تنها در يك روش خاص خلاصه نخواهد شد. بلكه بايستي تركيبي از روشها مورد استفاده قرار گيرد (تصوير b۱). اما ممكن است روزانه در مورد يافته‌هاي قريب الوقوع ضايعات نخاعي با مطالب زيادي مواجه مي‌شويد؟ امابايد بخاطر داشته باشيد كه اختلاف خيلي زيادي بين يافته‌هاي علمي و يافته‌هاي باليني وجود دارد. از آنجا كه اكتشافات علمي بطور مكرر انجام مي شوند، روشهاي درماني (باليني) ثابت نيستند. و يافته‌هاي علمي جديد منجر به بكارگيري درمان فوري همنشده‌اند. همانطور كه تعداد بيشماري از افراد و حتي حيوانات خانگي آسيب‌هاي نخاعي را تجربه كرده‌اند (تصوير c1 و d۱) شايد از تلخ‌ترين و پرعارضه‌ترين اتفاقاتي است كه مي‌تواند براي آنها اتفاق افتاده باشد يا حتي بيفتد. چرا كه دامنه تبعات آن با ناتواني‌هاي حركتي وسيعي كه ايجاد مي‌كند جنبه‌هاي اجتماعي و اقتصادي نيز براي بيمار خواهد داشت. حال با مروري به گذشته نه چندان دورفقط طي نيم قرن گذشته كارهايي كه با توجه به اهميت نوع ضايعات نخاعي انجام داده اند استثناء بودن بافت طناب نخاعي در انسان و حيوان بيشتر محسوس ميگردد.قبل از جنگ جهاني دوم (1945)، آسيب طناب نخاعي بعنوان يك وضعيت مرگبار مورد توجه قرار مي‌گرفت. يعني اگر كسي در اثر آسيبي كه مستقيما به نخاعش وارد مي شد درآن لحظه نمي مرد، و اگر در حيوانات اين اتفاق مي‌افتادآنقدر گرفتاريهاي فردي و اجتماعي وجود داشت كه در ليست اولويت‌ها قرار نمي‌گرفت و احتمالا طي چند هفته يا چند ماه در اثر عوارض حاصل ازآن مثل عفونت كليه، مشكلات تنفسي يا زخم بسترهاي ناجور فوت مي‌كرد. خوشبختانه از آنجائي كه طناب نخاعي پيامهاي حياتي را بين مغز، عضلات و بسياري از اندام‌ها مبادله مي كند،اين حقيقت كه ضايعه نخاعي هم اكنون قابل نجات است به نوبه خود يك معجزه محسوب مي‌شود. در هر حال، اين معجزه نيز شديدا نيازمند اين است كه راهي پيدا شود كه اثرات جسمي زيانبار حاصل از ضايعه نخاعي را حذف و يا به حداقل ممكن كاهش دهد. در طب دامپزشكي نيز اهميت توجه به اين ضايعات نخاعي در دامهاي كوچك و خانگي دو چندان شده است ولي گزارشات به ثبت رسيده در حيوانات بيشتر در دهه گذشته بوده است.