مطالعه اثرات DBM و DBM-AloVera بر التيام شكستگي در مدل حيواني خرگوش

هدف: مطالعات متعدد و متفاوتي در مورد ترميم و بازسازي استخوان وجود دارد كه هركدام از زاويه خاصي بررسي نموده و مزيت هايي را مطرح مي كنند و در عين حال داراي معايبي نيز مي باشند. اين مطالعه بررسي اثرات demineralized bone matrix (DBM) و DBM-AloVera بر التيام شكستگي به صورت تجربي در خرگوش مي باشد. طرح مطالعه: مطالعه تجربي حيوانات: 30 قطعه خرگوش روش كار: در اين مطالعه 30 قطعه خرگوش بالغ مورد استفاده قرار گرفت كه به 3 گروه مساوي تقسيم شدند. تحت بيهوشي عمومي و شرايط استريل جراحي، استخوان راديوس در معرض قرار گرفت. سپس يك نقيصه 1 سانتيمتري در بدنه استخوان ايجاد شد. در گروه 1، نقيصه ايجاد شده با يك قطعه DBM پر شد. در گروه 2 از DBM-AloVera جهت پر نمودن نقيصه استفاده شد و گروه 3 به عنوان كنترل، نقيصه مزبور خالي رها شد. 60 روز بعد از عمل كليه خرگوش ها با روش صحيح اوتانازي شدند. سپس استخوان راديوس عمل شده از اندام ها جداگرديد. نيمي از نمونه ها جهت مطالعه هيستوپاتولوژي و نيم ديگر جهت بيومكانيك مورد استفاده قرار گرفت. نتايج: در يافته هاي هيستو پاتولوژيك، گروه هاي درمان ميزان استخوان سازي و بلوغ بيشتري نسبت به گروه كنترل نشان دادند. همچنين در خواص بيومكانيك نيز گروه هاي درمان نسبت به كنترل برتري نشان دادند. نتيجه گيري و كاربرد باليني: بر اساس يافته هاي اين مطالعه DBM و DBM-AloVera پتانسيل استخوان سازي و ترميم مناسبتري را نشان دادند كه با مطالعه بيشتر مي توانند كاربرد كلينيكي پيدا نمايند.