ارزيابي بيوشيميايي و بيومكانيك ترميم زخم هاي پوستي تك سمي به دنبال بي حركت سازي به وسيله بوتاكس

هدف: هدف اين تحقيق، ارزيابي تاثير تزريق بوتاكس پيرامون زخم جلدي به منظور chemoimmobilization، نقش آن در بهبود روند ترميم و بررسي عوارض جانبي احتمالي بوده است. طرح مطالعه: مطالعه تجربي حيوانات: پنج رأس الاغ بومي بالغ. روش كار: حيوانات پس از آرام بخشي توسط داروي استيل پرومازين، با تركيب كتامين و ديازپام بيهوش شده و روي پوست ناحيه قفسه سينه چپ و راست، مربعي تمام ضخامت از پوست با ابعاد 4×4 سانتيميتر در فاصله 10 سانتي متري از ستون مهره ها و حد فاصل دنده هاي 9 تا 12 برش داده و برداشته شد. پس از خونبندي، در هر حيوان به صورت تصادفي در يك سمت 40 واحد بوتاكس (10 واحد براي هرضلع زخم) و در سمت مقابل، حجم مساوي سرم فيزيولوژي به عنوان كنترل در فاصله 2 سانتيمتري از لبه زخم توسط سرنگ انسوليني در ماهيچه cutaneous trunci زير جلد تزريق شد. موضع توسط گاز غير چسبنده استريل پوشانده شده و به مدت 3 روز داروهاي پني سيلين و فنيل بوتازون تجويز گرديد. در روزهاي 5، 10، 20 و 40 پس از جراحي، نمونه بافتي جهت ارزيابي محتواي كلاژن و هيدروكسي پرولين اخذ گرديد. در روز 40 نيز به منظور ارزيابي بيومكانيك نمونه 2×10 سانتيمتري پوست با مركزيت محل ترميم گرفته شد. نتايج: ميزان كلاژن و هيدروكسي پرولين تفاوت معني داري را در هيچ يك از روزها بين دو گروه نشان نداد. همچنين، در بين دو گروه از نظر ميزان سفتي، نيروي قابل تحمل در نقطه ي تسليم و استحكام كششي تفاوت معني داري مشاهده نشد، اما همين موارد در گروه با پوست سالم تفاوت معني داري نسبت به دو گروه كنترل و بوتاكس داشت. نتيجه گيري و كاربرد باليني: تزريق 40 واحد بوتاكس در مقايسه با سالين نرمال تاثيري بر بهبود ويژگيهاي بيومكانيك پوست و همچنين محتواي كلاژن و هيدروكسي پرولين در 40 روز اول ترميم ندارد.