گزارش موردي تثبيت دررفتگي مفصل آرنج در يك نريان هفت ساله

توصيف بيمار: دررفتگي مفصل آرنج در اسب ها غير معمول است. آسيب هاي وارده به اين مفصل معمولاً شامل ضربات خارجي يا تاريخچه اي ناشي از آسيب اسب از بروز يك اتفاق و تروماي شديد وارده به اندام مي باشد. بيماران ارجاعي معمولا عدم تحمل وزن و تورم نرم بافتي در اطراف مفصل را نشان ميدهند. يافته هاي باليني: نريان هفت ساله با سابقه سرخوردن روي رودخانه يخ بسته در مسير سنگلاخي با علايم لنگش شديد در ناحيه دست چپ و بدون وزن گيري روي اندام مبتلا به بيمارستان تخصصي دانشكده دامپزشكي دانشگاه اروميه ارجاع داده شد.در معاينه، افتادگي مفصل آرنج به همراه تورم شديد ناحيه بازو و بالاي ساعد مشاهده گرديد. تصاوير راديولوژيك در نماهاي جانبي و قدامي-خلفي در رفتگي مفصل آرنج بدون وجود شكستگي استخوان هاي ساعد و بازو را تاييد كرد. درمان و نتيجه: جهت جا انداختن مفصل بعد از آرام بخشي عميق و بيهوشي كامل، حيوان در موقعيت خوابيده به پهلو قرار گرفت. پس از انجام مانورهاي باز و بسته نمودن هاي مختلف روي مفصل به همراه بهره گيري از وسيله كمكي، مفصل در محل طبيعي خود قرارگرفت. پس از اطمينان از جا افتادن مفصل پس از برگشت دامنه حركتي طبيعي آن و تصاوير راديولوژيك، اندام با استفاده از نوارهاي فايبرگلاس قالبگيري شده و نريان به مدت چهار هفته توسط اسلينگ مخصوص جهت جلوگيري از وزن گيري حيوان روي اندام درگير آويزان بستري گرديد. پس از برداشت قالب فايبرگلاس نريان به مرور زمان روي اندام درگير وزن گيري و بدون هيچ گونه علايمي مبني بردررفتگي مجدد ترخيص شد كاربرد باليني: با توجه به بروز نادر چنين مواردي از دررفتگي به نظر مي رسد با استفاده از تكنيك هاي كمكي و روش هاي آرام بخشي مناسب مي توان جهت درمان آنها اقدام نمود.