مطالعۀ گذشته نگر تأثير جنس نخ بر اطمينان و استحكام ليگاتور در جراحي اختۀ باز

هدف: هدف از اين مطالعه بررسي تأثير جنس نخ كاتكوت و ويكريل به عنوان نخ چند رشته اي در مقايسه با نخ PDS به عنوان نخ تك رشته اي در اطمينان و استحكام ليگاتور و كنترل خونريزي پس از عمل اختۀ باز مي باشد. طرح مطالعه: مطالعۀ گذشته نگر حيوانات: مطالعه بر روي 100 رأس قوچ و بز ، 21 رأس قاطر و الاغ ، 8 قلاده سگ و 2 رأس گوساله در مدت زمان 14 سال انجام گرفت. روش كار: پس از حصول آرامبخشي و بي حسي موضعي در نشخواركنندگان و بيهوشي عمومي در تك سمي ها و گوشتخواران و برش بر روي اسكروتوم و آشكار شدن بند بيضه ، با قرار دادن يك ليگاتور ساده در بالاي پنس خونبند و يك ليگاتور ترانس بين اين دو و برش بند بيضه از زير پنس خونبند ، از عدم خونريزي از مقطع بند بيضه اطمينان حاصل گرديد. در اين مطالعه 100 رأس قوچ و بز اخته شده در سه گروه مساوي قرار گرفتند و از سه نوع نخ كاتكوت 1 ، ويكريل 1 و PDS صفر در هر گروه جهت ليگاتور استفاده گرديد. از 21 رأس قاطر و الاغ نيز در 4 رأس از كاتكوت 2 ، در 4 رأس از ويكريل 2 و در 5 رأس از PDS سايز 1 و از 8 قلاده سگ نيز در 5 قلاده از كاتكوت 1 ، در يك قلاده از ويكريل صفر و در 2 قلاده از PDS صفر و از 2 رأس گوساله نيز در يك رأس از كاتكوت 2 و در ديگري از ويكريل 1 جهت ليگاتور استفاده شد. نتايج: تنها در 2 مورد از 5 مورد كاربرد PDS در تك سمي (40 درصد) خونريزي پس از عمل مشاهده شد، كه با انجام بيهوشي مجدد و جستجوي محل خونريزي، خونريزي از زير محل تماس ليگاتور و بند بيضه محرز گرديد كه با نصب ليگاتور مجدد با ويكريل 1 در بالاي ليگاتور اوليه خونبندي كامل به دست آمد. نتيجه گيري و كاربرد باليني: نخ PDS علي رغم دارا بودن استحكام بسيار زياد ، به دليل ماهيت تك رشته اي آن موجب بريدگي عروق بند بيضه و خونريزي از زير محل ليگاتور مي گردد كه اين امر تنها در مورد تك سميان كه داراي بند بيضۀ قطور مي باشند صادق بوده زيرا هرچه بند بيضه قطورتر و تودۀ بافتي بند بيضه بيشتر باشد نيروي عكس العمل بافت حاصل از نيروي كشش نخ بيشتر بوده و موجب بريدگي بافت مي گردد در حالي كه اين مطلب در مورد دام هايي با جثۀ كوچك مانند گوسفند و بز و سگ به دليل اينكه بند بيضه قطر كمي داشته و از تودۀ بافتي كمي برخوردار است صادق نيست بنابراين بهترين نخ در اختۀ دام سنگين نخ كاتكوت يا ويكريل مي باشد.