بررسي تأثير موضعي فاكتور رشد فيبروبلاستي توام با گراف كيتوزاني بر روي ترميم اعصاب محيطي: مدل قطع عصب سياتيك رت

هدف: هدف از انجام اين تحقيق استفاده موضعي از فاكتور رشد فيبروبلاستي (FGF) در درون كاندوييت كيتوزاني در مدل نقيصه عصب سياتيك رت براي بازسازي عصب محيطي و بهبود شاخص عملكردي آن است. طرح مطالعه: مطالعه تجربي حيوانات: 60 قطعه رت نر، سالم، سفيد از نژاد ويستار كه به صورت تصادفي در چهار گروه تحقيقي تقسيم شدند (هر گروه 15 حيوان). روش كار: در گروه شاهد (SHAM) عصب سياتيك صرفاً در معرض ديد قرارگرفته بود و بررسي شد. در گروه (TC) بر روي عصب سياتيك چپ برش ايجاد شد، عصب قطع شده و دو انتهاي عصب بر روي عضله مجاور ثابت شد. در گروه گرافت كيتوزاني (CHIT) با ايجاد يك نقيصه 10 ميلي متري كاندوييت كيتوزاني را قرار داديم و با فسفات بافر سالين به تنهايي پر شد. در گروه درمان (CHIT/FGT) گرافت كتوزاني با 10 ميكروليتر فاكتور رشد فيبروبلاستي پر شد. هر گروه به 3زيرگروه متشكل از 5 حيوان تقيسم شد و روند احياي رشته هاي عصبي بعد در يك دوره در هفته هاي 4، 8 و 12 بعد از جراحي بررسي شد. نتايج: آزمايش هاي رفتاري و عملكردي و همچنين توده عضلاني گاسترونيموس و شاخص هاي مورفومتريك نشان دهنده احياي سريع اكسون ها در گروه (CHIT/FGT) نسبت به گروه (CHIT) بود (05/0 p ). در ايمنوهيستوشيمي، گروه (CHIT/FGT) موضوع مثبت تري از S-100 نسبت به گروه (CHIT) نشان داد. نتيجه گيري و كاربرد باليني: فاكتور رشد فيبروبلاستي بازگشت عملكردي و شاخص هاي موفومتريك عصب سياتيك را بهتر مي كند. اين يافته نقش حمايتي FGT در ترميم عصب محيطي را نشان مي دهد و همچنين مي تواند به عنوان يك روش كلينيكي براي مديريت جراحي بعد از برش عصب باشد.