ارزيابي شاخص‏هاي بيوشيميايي مرتبط با آسيب‏هاي عضلاني متعاقب بيهوشي عمومي در اسب

هدف: گستردگي شدت آسيب‏هاي عضلاني به ‏دنبال بيهوشي مي‏تواند موجب صدمات غير قابل جبران در اسب شود. به نظر مي‏رسد رخداد آسيب‏هاي عضلاني پس از بيهوشي هنوز هم به ميزان بالايي وجود دارد. طرح مطالعه: مقادير شاخص‏هاي بيوشيميايي نشان‏دهنده آسيب‏هاي عضلاني پس از ايجاد بيهوشي عمومي مورد ارزيابي قرار گرفت. اندازه‏گيري مقادير آنزيم‏هاي CK و AST در كنار هم به تشخيص آسيب هاي عضلاني و اندازه‎گيري مقادير تروپونين I به تفريق بين آسيب عضلات اسكلتي و عضلات قلبي كمك مي‏كند. حيوانات: اطلاعات مربوط به هفده اسب بالغ با ميانگين سني 12 تا 72 ماه كه حداقل يك ساعت تحت بيهوشي عمومي قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. روش كار: نمونه خون از وريد وداج قبل از بيهوشي و 24 ساعت پس از بيهوشي اخذ و جهت اندازه‏گيري مقادير آنزيم‏هاي AST، ALT، CK، تروپونين I و سديم، كلر، پتاسيم و كلسيم به آزمايشگاه ارسال شد. نتايج حاصل با استفاده از آزمون آماري paired t-test مورد ارزيابي قرار گرفت (مقادير p كمتر از 05/ 0 معني‏دار تلقي شد). نتايج: از ميان شاخص‏هاي اندازه‏گيري شده مقادير CK قبل از بيهوشي (00/ 172 ± 00 /309) به طور معناداري كمتر از مقادير بعد از بيهوشي (00/ 709 ± 00/ 673) بود. مقادير سديم (60/ 3 ± 27/ 130) و كلر (50 /5 ± 00 /110) قبل از بيهوشي به شكل معني داري كمتر از اين مقادير پس از بيهوشي ثبت گرديد. اگرچه ميانگين مقادير فسفر و پتاسيم پس از بيهوشي بيشتر از زمان قبل از بيهوشي و ميانگين مقادير كلسيم كمتر بود ولي اين اختلافات معني‏دار نبود. ساير اندازه ها تغيير معني داري در زمان هاي قبل و بعد از بيهوشي نشان نمي دادند. نتيجه گيري و كاربرد باليني: بالا بودن مقادير CK و تعييرات مشاهده شده در مقادير الكتروليت ها مي تواند نشانگر آغاز آسيب هاي جدي تر باشد. بنابراين توجه به عواملي كه مي‏توانند موجب كاهش اين عوارض شوند، نظير كاهش طول مدت جراحي، حالت‏گماري‏ها، پدگذاري مناسب و حفظ فشار خون سرخرگي به‏ميزان بيش از 60 ميلي متر جيوه الزامي است.