شماره ركورد كنفرانس :
4015
عنوان مقاله :
بررسي اثرات مهاري مشتقات جديد تيازول و تتراهيدروپريدين بر شايعترين عامل باكتريايي عفونت‌هاي پس از جراحي: استافيلوكوكوس اورئوس
پديدآورندگان :
قاسمي بهزاد دانش آموخته دكتراي حرفه اي دامپزشكي، دانشكده دامپزشكي، دانشگاه زابل، زابل، ايران , نيك پسند امين a.nikpasand@urmia.ac.ir گروه جراحي و راديولوژي، دانشكده دامپزشكي، دانشگاه اروميه، اروميه، ايران , بيضائي حميد گروه شيمي، دانشكده علوم پايه، دانشگاه زابل، زابل، ايران
كليدواژه :
اثر ضد باكتريايي , استافيلوكوكوس اورئوس , مشتقات تيازول و تتراهيدروپريدين
عنوان كنفرانس :
دوازدهمين همايش ملي جراحي، بيهوشي و تصوير برداري تشخيصي دامپزشكي ايران
چكيده فارسي :
هدف: باكتري استافيلوكوكوس اورئوس شايعترين عامل عفونت پس از جراحي و از مهمترين عوامل تاخير در بهبود زخم محسوب مي‌شود. در سال‌هاي اخير گسترش مقاومت دارويي در سويه‌هاي اين باكتري، سبب افزايش هزينه‌ها و تهديد سلامتي پس از جراحي در انسان و دام شده است. اين امر اهميت شناسايي و به كارگيري تركيبات جديد ضد باكتريايي بر عليه پاتوژن، دوچندان كرده است. در اين مطالعه اثرات مهاري يك مشتق تيازول و يك مشتق تتراهيدروپريدين كه به تازگي سنتز شده‌اند بر روي استافيلوكوكوس اورئوس بررسي گرديد.
روش كار: پس از تهيه مشتقات، و محلول سازي آنها در دي متيل سولفوكسايد ، از روش انتشار در ديسك براي اندازه گيري قطر هاله مهار رشد و از روش براث ميكرو دايلوشن براي تعيين حداقل غلظت بازدارندگي رشد (MIC) استفاده شد.
نتايج: در اين مطالعه عدم اثر مهاري مشتق تتراهيدروپريدن نشان داده شد و فقط اثر مهاري مشتق تيازول با قطر هاله 1 /0 ± 3 /22 و MIC 50 ميكروگرم بر ميلي ليتر بر روي استافيلوكوكوس اورئوس مشاهده شد. همچنين حلال دي متيل سولفوكسايد به عنوان كنترل منفي فاقد اثر مهاري بود.
نتيجه گيري و كاربرد باليني: با تاييد اثر مهاري مشتق تيازول در شرايط آزمايشگاهي، براي شناخت بيشتر اين تركيب لازم است بررسي اثرات درماني آن بر التيام زخم‌ها و كنترل عفونت‌هاي ثانويه جراحي در حيوانات آزمايشگاهي مدنظر محققين قرار گيرد.
