سبك زندگي ايراني اسلامي در پرتو انديشه‌هاي حضرت امام­ خميني(ره)

سبك زندگي، اساساً به حوزه افعال انسان برمي­گردد و برآمده از جهان بيني، هست ­و نيست­هاي بنياني يك تفكّر است. بنيان­هاي هستي­شناسي، بايدها و نبايدهاي هر انديشه اي را تعريف و به آن شكل مي­دهد. ساحت­هاي فردي و اجتماعي انسان با توجه به بايدها و نبايدهاي مبتني بر هستي­شناسيِ همان انديشه و تفكر شكل مي­گيرد و نوع روابط حاكم بر فرد و اجتماع با توجه به نوع هستي­شناسي افراد تفاوت خواهد كرد. سبك زندگي در آيين اسلام همانند درختي است كه ريشة آن، باورها و انديشه­ها و ساقه و شاخه­هايش، اركان و وظايف اعضاي خانواده مي­باشد. از اين رو، سبك زندگي داراي ابعاد زيادي است. پژوهش حاضر درصدد بررسي سبك زندگي ايراني اسلامي در پرتو انديشه­هاي حضرت امام­خميني(ره) است. امام با تمسّك به همين آيين رهايي بخش در آثارش، به بيشترين جنبة حيات بشري توجّه كرده است. شناخت خداوند، اتحاد، بصيرت، پرهيز از تنبلي، پرهيز از عيب­جويي، تواضع، حرص، عشق به دنيا، ريا، علم، قناعت، مبارزه با ظالم و نفس به عنوان رذيلة اخلاقي و چندين و چند سفارش ديگر در راه اعتلاي انسان، باعث گرديده است؛ محتواي آثارش سبكي از زندگي را به مخاطبان خويش ارائه دهد. آنچه آثار امام را دربارة سبك زندگي ايراني-اسلامي متمايز مي­سازد، اين است كه او با بهره گيري از آيات نوراني قران بر شكوه و حشمت آثارش افزوده است. وي با طبع بلند خويش، مضامين قراني را با هنر ذاتيش در هم آميخته است. نگارنده برآن است با كنكاش در آثار امام، نمودهاي سبك زندگي اسلامي را فرا روي پويندگان قرار دهد.