اثربخشي آموزش تاب آوري بر شادكامي و بهزيستي روانشناختي زنان سرپرست خانوار

اين پژوهش به اثربخشي آموزش تاب‌آوري بر شادكامي و بهزيستي در زنان سرپرست خانوار شهر يزد پرداخته است. جامعه آماري شامل كليه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش كميته امداد امام خميني شهر يزد در سال 1394 بود كه تعداد آنها 5234 نفر بود، بر اساس جدول مورگان 384 نفر به روش تصادفي انتخاب شدند و پرسشنامه‌هاي مربوط به شادكامي و بهزيستي روان‌شناختي را تكميل كردند. در مرحله بعد از ميان زنان، افرادي كه نمرات كمتر از نقطه برش براي آزمون شادكامي بهزيستي گرفته بوند، انتخاب شدند و از اين ميان 30 نفر براي ورود به مطالعه انتخاب شدند و سپس به‌طور تصادفي در دو بخش مساوي 15 نفري آزمايش و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده عبارتند از پرسشنامه بهزيستي ريف (1989) و پرسشنامه شادكامي آكسفورد (2002) ميباشد. اين تحقيق يك پژوهش آزمايشي ميداني حقيقي از نوع طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه است. بعد از انجام پيش‌آزمون براي گروه‌هاي آزمايش و گواه، گروه آزمايش در 8 جلسه هفتگي 180 دقيقه تحت آموزش تاب‌آوري بر اساس بسته آموزشي قرار گرفتند. آنگاه پس‌آزمون براي گروه‌هاي آزمايش و گواه انجام شد. نتايج بيانگر افزايش معني‌دار بهزيستي (30/73=F، 000/0=P) و شادكامي (26/63=F، 000/0=P) در گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه در اثربخشي آموزش تاب‌آوري و است. بنابراين پيشنهاد مي‌شود از بسته‌هاي تاب‌آوري و صبر غني شده با آموزه‌هاي اسلامي به منظور افزايش تاب‌آوري زنان سرپرست خانوار كميته امداد استفاده شود.