دلايل شكست سازمانها در برنامه ريزي استراتژيك فناوري اطلاعات

امروزه بهره گيري از فناوري اطلاعات در حوزه هاي مختلف فعاليت هاي سازمان ها بسيار فراگير شده است و به جزيي از فرايندهاي اصلي و اساسي سازمان ها تبديل شده است . اين جامعيت و گستردگي كاربرد باعث شده تا بخش عمده و قابل توجهي از هزينه هاي سازمان ها صرف اجراي پروژه هاي فناوري اطلاعات بشود. (Mcfarlan , F.W ,2011) اين امر همراه با حوزه گسترده و جامع اثرگذاري پروژه هاي فناوري اطلاعات و انتظارات گسترده از آن، باعث شده تا به اين نوع پروژ ه ها با حساسيت و اهميت زيادي نگريسته شود. يكي از موضوعات با اهميت در اين ميان ، بررسي و شناسايي عوامل و معيارهاي موفقيت و شكست پروژ ه هاي فن آوري اطلاعات درسازمان ها است . تنوع و گستردگي اين عوامل رابطه بسيار مستقيمي با تنوع و گستردگي و دامنه وسيع اثرگذاري پروژه هاي فن اوري اطلاعات دارد. در اين مقاله سعي شده است به اين موضوع با نگاهي جامع نگريسته شود و عوامل مختلفي در حوزه هاي سازماني، استراتژيكي،ريسك پذيري و مديريت فناوري اطلاعات و ارتباط اين عوامل با موفقيت و شكست پروژه هاي فن اوري اطلاعات بررسي و تحليل شود. (Mcfarlan, F.W,2011) سعي شده است ضمن پوشش جامعي از اين عوامل، يك چارچوب جامع و كلي براي بررسي و طبقه بندي عوامل موفقيت وشكست پروژه هاي فناوري اطلاعات ارائه شود. شواهد قابل توجهي نشان مي دهد كه برنامه ريزي استراتژيك منجر به افزايش عملكرد شركت مي شود. وليكن اين استراتژي گاهي ممكن است در سازمان با شكست مواجه گردد.( Albert L. Lederer ,Vijay Sethi,2013)