استراتژيهاي مديريت دانش

در مطالعات مديريت دانش، استراتژي مديريت دانش مفهومي جديد مي باشد كه اغلب در پروژه هاي داخل كشور چندان مورد توجه قرار نگرفته است. از همين رو مقاله حاضر با هدف بررسي و تبيين ضرورت ها، كاركردها و الگوهاي مربوط به اين مفهوم انجام شده است. ابزار گردآوري اطلاعات اين تحقيق از منابع پايگاه هاي اطلاعاتي شبكه جهاني اينترنت، مقالات علمي لاتين مرتبط با موضوع تحقيق بوده است. در اين مقاله پس از بيان مسئله و اهميت آن، الگوهاي استراتژي مديريت دانش بررسي شده است. نتايج تحقيق حاضر نشان مي دهد با توجه به تفاوت ماهيت و كاركرد اين مفهوم، سازمان ها براي انجام پروژه هاي مديريت دانش نيازمند تدوين استراتژي مديريت دانش مي باشند. استراتژي مديريت دانش بر مبناي دسته بندي دانش به انواع دانش آشكار (صريح) و دانش پنهان (ضمني) تعريف مي شود و استراتژي دانش بيان مي كند كه سازمان چه دانشي را، با چه عمقي، از چه منبعي و از چه طريقي براي پشتيباني از برنامه استراتژيك خود بايستي كسب نمايد.دانش انتقال داده شده ميان كارمندان مي تواندبه مزيت رقابتي در حال رشد سازمان در بازار تجارت از يك نگرش استراتژيك به مديريت دانش مفيد باشد. فقدان دانش اشتراك گذاشته شده ميان كارمندان مي تواند باعث ايجاد گپ انتقال دانش شود در حاليكه از فرآيندهاي تصميم گيري جلوگيري مي كند. دانش انتقال داده شده ميان كارمندان مي تواند بصورت بالقوه ، اشتراك گذاري اطلاعات مبتني بر يك استراتژي تكميل شده مديريت دانش را ارتقا دهد. ظرفيت يك سازمان براي بدست آوردن دانش بيشتر، با اولويتهاي سازمان يا دانش كسب كرده شده موجود تطبيق داده مي شود.