عوامل مؤثر بر رفتار به اشتراك گذاري دانش ميان اعضاي هيأت علمي مؤسسات پژوهشي كشور

پژوهش‎‌هاي پيشين نشان مي دهد كه عوامل گوناگوني بر به اشتراك گذاري دانش در محيط هاي دانشگاهي تأثير مي گذارد. مهمترين عوامل به عدم انگيزۀ در به اشتراك گذاري دانش اشاره دارد. اين پژوهش با بررسي عوامل پيش برنده و بازدارنده كه بر قصد به اشتراك گذاري دانش در محيط هاي دانشگاهي و به ويژه در پژوهشگاهها و مراكز و مؤسسات ايران تأثير مي گذارد درصدد است تا با بررسي عوامل انگيزشي مؤثر بر رفتار اشتراك دانشِ اعضاي هيأت علمي در مؤسسات پژوهشي ضمن احصاء اين عوامل مدلي را براي بررسي و تحليل رفتار به اشتراك گذاري دانش ارائه نمايد. مدل اين پژوهش بر مبناي تئوري رفتار برنامه‌ريزي شده و تئوري مبادلۀ اجتماعي تدوين گرديده است و با نگاهي جامع به عوامل انگيزشي مؤثر بر رفتار به اشتراك گذاري دانش اين مدل را ارائه نمايد. سازه‌هاي اصلي اين مدل عبارت اند از: هنجارهاي ذهني، تأثير همقطاران، تأثير مافوقان، جوّ سازماني، كنترل ادركي رفتار ، خود باوري دانشي، پشتيباني فناوري اطلاعات، نگرش و پاداش، شهرت و خوشنامي ، منافع متقابل مورد انتظار و از بين رفتن قدرت دانش هستند.