سنجش ضريب نابرابري توزيع دانشجويان در نظام آموزش عالي ايران

آموزش عالي سطحي از آموزش است كه در دانشگاه ها، كالج ها، دانشگاه ها و مؤسسات فن آوري مدرك دانشگاهي ارائه مي كند و در حال حاضر در ايران شامل آموزش هاي دانشگاهي منتهي به مدرك كارداني، كارشناسي، كارشناسي ارشد و دكتري مي باشد. نظام آموزش عالي به عنوان يك نظام پويا، هدفمند و هوشمند است كه نقش در خور توجهي در تربيت نيروي انساني كارآمد و كارآفرين، ارتقاي دانش و گسترش تحقيق و تتبع، زمينه سازي براي توسعه و پيشرفت كشور و همچنين توليد دانش براي ساير نهادها و سازمانهاي جامعه دارد. آموزش عالي در حركت خود به سوي آينده ناگزير بايد به سمت بين المللي شدن برود. بين المللي شدن به عنوان منبعي مهم در توسعه آموزش عالي به سمت يك نظام منطبق با استانداردهاي بين المللي و همچنين به عنوان پاسخي به جهاني شدن مي باشد كه چالش هاي جهاني شدن را به فرصت تبديل مي كند. روش تحقيق اين مطالعه، پيمايشي مي باشد. هدف محوري اين مقاله بررسي چگونگي توزيع دانشجويان در دانشگاه هاي دولتي، آزاد و غيرانتفاعي است. در اين تحقيق با استفاده از شاخص هاي نابرابري مانند ضريب جيني، ضريب هرفيندال و تايل، اندازه نابرابري توزيع در نظام آموزش عالي بررسي مي شود. همچنين در اين تحقيق چگونگي توزيع دانشجويان مقطع تحصيلات تكميلي از نظر جغرافيايي مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج اين تحقيق مؤيد آن است كه ضريب نابرابري وضعيت تقريبا پايداري داشته و سياست هاي آموزش عالي چندان در تعادل منطقه اي موفق نبوده است.