دانش و سياستگذاري يكپارچه ملي- بومي- جهاني و الگوي پيشرفت اسلامي ايراني

دانش و سياستگذاري بومي-جهاني، اشاره به دانش و سياستگذاري دارد كه ناظر بر ظرفيت ها و چالش هاي ملي-فراملي است و با توجه به ظهور صنعت همزمان ارتباطات و سريع شدن صنعت حمل و نقل و همچنين ظهور فضاي مجازي و اهميت يافتن و افزايش انفجاري منابع و متغيرهاي اجتماعي فرا-محليضرورت تغيير پارادايمي در رويكرد دانشي، سياست گذاري، برنامه ريزي و تغيير روندي و فرايندي در مواجه به امر بومي و فرا بومي، فرا محلي يا به تعبير ابهام آميز جهاني شدن، امري اجتناب ناپذير است كه بدون توجه به اين نظام واره يكپارچه معرفتي و سياستگذاري بومي_ جهاني گرفتار يك شكست اجتماعي، بحران و بي نظمي ارزشي، به هم ريختگي اقتصادي و تجاري و بحران هاي اجتماعي خصوصا در محلي، جهاني، منطقه اي و جهاني خواهيم شد. در اين نگاه تاكيد بر بهره گيري متناسب همه عوامل مرتبط با رشد و پيشرفت در چهار چوب معرفت هاي بنيادين و ارزش هاي جامعه اسلامي ايراني در پيوند با فرا محل هاي همسايه شده امروز و دور افتاده ديروز با تكيه بر ظرفيت هاي جديد سياستگذاري ملي است. در اين ميان ظهور فضاي دوم فضاي مجازي از قابليت ها و منطق ذاتي متفاوتي برخوردار است كه بسيار از دانش ها، ظرفيت ها و برنامه ها را دستخوش تغيير جدي و مركزي مي كند. مسير پيشرفت اسلامي، مسير مستقيم بدور از افراط و تفريط همراه با تعادل و ميانه روي به سمت كمال است؛ لذا پيشرفت از يك روح متعادل و در عين حال كمال گرايانه برخورار است كه به سمت حقيقت تدبير شده الهي ميل دارد. شايد هنر اصلي اين مقاله جمع كردن و يكپارچه سازي متغير هاي متكثر مرتبط با الگوي پيشرفت اسلامي ايراني با حفظ استقلال انديشه و معرفت اسلامي باشد. موضوع پيشرفت به تنهايي يك موضوع چند وجهي، چند رشته اي و گره خورده با عوامل و عناصر متكثر و در عين حال متضاد است. وقتي پيشرفت را در چارچوب جهان بيني و ارزش هاي اسلامي دنبال مي كنيم، ملاحظات عميق تري پيدا مي كند كه بسيار از عوامل آن به لحاظ آثار قابل درك است ولي به چشم و حس مادي ابهام بر انگيز است. زماني كه پيشرفت اسلامي را با تمدن، فرهنگ، سرزمين و تجربه ايراني پيوند مي زنيم و به نوعي يك پيشرفت اسلامي فرهنگي شده در جامعه ايراني را دنبال مي كنيم، لايه ها افقي، عمودي و ماتريس چند متغيره اي شكل مي گيرد كه ضرورت تناسب، سازگاري عقلاني مبتني بر خرد و حكمت الهي و در عين حال يكپارچگي نظر و عمل، ذهنيت و عينيت، امر مادي و معنوي و بسياري از ظرفيتهاي متناظر و متقارن مثل نما و بازنما، واقعيت و مجاز و واقعيت و شبيه سازي واقعيت را بيشتر مي كند. تغيير در مفروضات جهان واقعي كه روزگاري محل و مكان، فرهنگ و تمدن، زندگي فردي و اجتماعي در اين جهان از يك استقلال جدي برخوردار بوده به جهاني كه در هم طنيدگي مكان و فضا، فرهنگ ها و تمدن ها و زندگي هاي فردي و اجتماعي فرامحلي با محل را رقم زده است، پيچيدگي پيشرفت اسلامي و ايراني را بيشتر مي كند. اگر دانش يكپارچه و سياست گذاري بومي-جهاني را از يك سو يك نگاه 360 درجه به همه عناصر شكل دهنده به واقعيت و از سوي ديگر راهبرد دادن به بنيان هاي معرفتي و هدفمند اسلام در همه معرفت ها، سياست گذاري ها، روش ها و مسير هاي پيشرفت تعريف كنيم با مفهوم حضور هدف و ارزش ها در همه جا كه يكي از ابعاد دانش و سياست گذاري يكپارچه پيشرفت اسلامي است مواجه مي شويم. در اين نگاه كمال گرايي پيشرفت اسلامي، سازگاري و تعادل حركت در مسير و صراط مستقيم بنيان مهمي است كه چسب پيشرفت و عامل گره زننده و يكپارچه سازي پيشرفت اسلامي محسوب مي شود. اين نگاه مي تواند تعريف نظري و عملي از شاكله الگوي اسلامي ايراني پيشرفت را ارائه دهد.