بحران در سياستهاي توسعه اقتصادي و راهكارهاي جايگزين

از سالهاي پس از جنگ جهاني دوم جرياني در اقتصاد و ساير حوزه هاي علوم اجتماعي پديد آمد كه مبناي آن رساندن سطح توسعه كشورهاي تازه استقلال يافته و توسعه نيافته به كشورهاي توسعه يافته بود. اين جريان به ويژه در علم اقتصاد به ظهور اقتصاد توسعه دامن زد كه خود در جريان دهه هاي 1950 تا 1970 داراي زير جريانهاي متفاوت بود. شكست سياست هاي برآمده از اين جريانهاي اقتصاد توسعه سبب ساز وقوع انتقادات فراواني به اين سياست ها و همين طور اقتصادي كه آنها را تجويز مي كرد گرديد. تا جايي كه بسياري از متفكران از مرگ اقتصاد توسعه در اواسط دهه 1980 سخن گفتند. در هر حال اكنون سياست هاي توسعه اقتصادي با جهت گيري هاي متفاوتي همچنان در دست انجام هستند. آنچه سبب ساز ظهور اين جهت گيري ها و رويكردهاي جديد شده است، توجه به عواملي است كه تا پيش از اين از ديد اقتصاددانان مغفول مانده بودند. مقاله حاضر به بررسي اين عوامل و تغييراتي كه بر مبناي توجه به آنها در سياستهاي توسعه اقتصادي رخ داد ميپردازد.