ماترياليسمِ سرمايه از توضيحِ پيشرفتِ مدرن قاصر است؛ شرحي بر نظريۀ اقتصاددان معاصر، ديردره مك‌كلاسكي

بر اساس برآوردهاي تاريخي، پيش از پيشرفت اقتصادي دو سده اخير، براي ده ها هزار سال، درآمد سرانه 3 دلار در روز، بخشي از سرنوشت گريزناپذير آدميان بوده است. اما درحال حاضر، در آغاز قرن بيست ويكم، يك آدم از ميان هفت ميليارد جمعيت كنوني در جهان، به طورمتوسط، درآمد سرانه اي معادل 30 دلار در روز دارد، و سهم مردمان كشورهاي پيشرفته نيز 90 دلار در روز است. ديردره مك كلاسكي اين را «فكت بزرگ» ميخواند و استدلال ميكند كه توضيحات رايجي كه براي «فكت بزرگ» ارائه شده، اعم ماركسيستي، نئوليبرال، نهادگرا، از توضيح اين پديده قاصراند. وي اين توضيحات را ماترياليستي و دودو تا چهارتايي ميخواند، و آن ها را ذيل عنوان «بنيادگرايي سرمايه» طبقه بندي ميكند. همراه با ابطال اين نظريات، وي نظريه بديل خود را ارائه ميكند كه مطابق آن يك چرخش در زبان مردم عادي كوچه و بازار در هلند در سده هاي هفدهم و هجدهم ميلادي كه از دلِ آن هفت فضيلتِ «دو دوتا چهارتا كردن»، «دلاوري»، «اميد واري»، «خويشتن داري»، «عدالت»، «عشق»، و «ايمان» به جايگاه هفت فضيلت اصلي در جامعه برآمدند، آن علتي است كه به نوآوران «منزلت» داد و از «آزادي» ايشان محافظت كرد. از اين رهگذر بود كه براي نخستين بار نوآوري از سركوب اجتماعي و سياسي مصون ماند، و به پيشرفت عظيم و «فكت بزرگ» راه برد.