توسعه فرهنگي؛ ضرورت توسعه اقتصادي، اجتماعي و سياسي

ربع پاياني قرن بيستم با پديده چرخش فرهنگي، به همراه پديده پسامدرنيته و پساساختارگرايي، هم در بعد واقعيت اجتماعي و هم در بعد تحليل اجتماعي، مصادف بوده است. اين چرخش نه تنها نشان دهنده اهميت يافتن بيش از پيش نقش فرهنگ در زندگي انسانها و در علوم انساني و اجتماعي است، بلكه نشان دهنده فهم درست تر و عميق تر از نقش و قدرت فرهنگ در انواع ساحت هاي زندگي بشري و تحليل اجتماعي است، كه مدتها تحت الشعاع عامل اقتصادي قرار گرفته بود. در واقع اين چرخش هماهنگ با ديدگاه اسلامي درباره جامعه و نوع تجزيه و تحليل آن است. در اين مقاله سعي مي شود: اولاً با پرداختن به موضوع توسعه فرهنگ و انواع و ابعاد آن اهميت توسعه فرهنگ مورد بحث قرار گيرد. ثانياً، سعي مي شود با استفاده از مطالعات متأخر در رابطه با نقش فرهنگ در توسعه اقتصادي، اجتماعي و سياسي نشان داده شود كه توسعه عرصه هاي مختلف جامعه بدون توسعه فرهنگ نه مي تواند مداوم و پايدار باشد، و نه مي تواند در جهت خودشكوفايي و تكامل انساني قرار گيرد. بدين معني كه توسعه موفق عرصه هاي مختلف جامعه بايد توسعه فرهنگي باشد. بنابراين، لازم است در تدوين الگوي اسلامي ايراني پيشرفت توسعه فرهنگ، به عنوان بستر و زمينه ساز ساير ابعاد توسعه، در اولويت اول قرار گيرد، تا همه انواع توسعه، توسعه اي مبتني بر فرهنگ و به معناي دقيق كلمه «توسعه فرهنگي» باشد، و نيز تلاش هاي كشور در جهت پيشرفت اسلامي ايراني مقرون با موفقيت باشد.