نقش اقتصاد دانش بنيان در تامين تاب آوري اقتصادي ايران

وقوع پيشرفت هاي چشمگير جهاني در ساليان اخير باعث ايجاد تغييرات گسترده و فرصت ها و مخاطراتي زيادي شده است. گسترش ارتباطات جهاني و ايجاد وابستگي بين كشورها نيز رشد فزاينده اي داشته و باعث گرديده كه تغييرات در دنيا تاثيرات عمده اي بر كشورهاي مختلف داشته باشد. بر اين اساس، كشورهاي مختلف و نهادهاي بين المللي اصلاحات اساسي را در برنامه-ريزي ها و سياست‎گذاري هاي كلان داشته‎اند. افزايش تاب‎آوري اقتصادي و كاهش آسيب پذيري يكي از اين اهداف بوده است. براي اين منظور، تصميم سازي بر مبناي علم و دانش به عنوان الگوي جديد راهبردهاي اتخاذ شده در زمينه افزايش تاب آوري اقتصاد به كار رفته است و نتايج موثري در پيشرفت و پايداري اقتصادي جوامع نشان داده است. در اين پژوهش، رابطه اي بين شاخص هاي اقتصاد دانش بنيان و تاب آوري اقتصاد پيشنهاد گرديده است. اجزاي تشكيل دهنده اين رابطه پيشنهادي يك راهكار عملي را جهت تحقق تاب آوري اقتصادي به عنوان يكي از اركان اقتصاد مقاومتي ارائه نموده است. واژگان كليدي: اقتصاد دانش بنيان، تاب آوري اقتصادي، اقتصاد مقاومتي