بررسي جايگاه جامه هاي ابريشم در ادب فارسي (از آغاز تا دوره مشروطه)

A Study of the Status of Silk Garments in Persian Literature (From the Beginning to the Constitutional Period)

در ميان جنس جامه ها ،ابريشم بالاترين درصد فراواني را در ادب فارسي داراست ودرآن بيش از واژه براي انواع جامه هاي ابريشمي به كار رفته كه بيانگر جايگاه ويژة آن در ادبيات فارسي است. بررسي جايگاه جامه ها درادبيات؛ كه زبان ثبت تاريخ و فرهنگ هر سرزمين است، راهگشاي بسياري از پژوهشهاي انسان شناسي و جامعه شناختي است و نتايج آن به بهبود زندگي اجتماعي و فرهنگي مردم، درك بهتر آثار ادبي و حفظ هويت فرهنگي كمك نمايد. ابريشم جامه و خلعت شاهان، جهيزية شاهزادگان، لباس خطيبان، جنگاوران و عروسان، درفش شاهان،روپوش تابوت بزرگان، مرهم بيماران، كاغذ نامة كاتبان و نگهدارنده مشك عطاران بوده است. سر شيشه هاي گلاب را با پرنيان ميبستند ودر جشنها پارچه هاي ديبا را بر ديوار مي آويختند و اينگونه ابريشم از گذشته تا به امروز جامه رزم و بزم و سور و سوگ بوده است. در اين پژوهش با رويكردي توصيفي و تحليلي با استفاده از مستندات كتابخانه اي به بررسي جايگاه جامه هاي ابريشمي در ادبيات فارسي از آغاز تا دورة مشروطه پرداخته شده است.