بررسي و مقايسه بينامتني حكايات و اقوال مشترك تذكره الاولياي عطار و كشف المحجوب هجويري

عطارنيشابوري از جمله شاعران و نويسندگان تأثيرگذاري است كه با آثار خود نقش بسزايي در به تكامل رساندن شعر و نثر عرفاني زبان فارسي داشته است. تذكره الاولياء تنها اثر منثور وي درباره شرح حال هفتاد و دو تن از بزرگان تصوف و عرفان است. اين كتاب شامل دو بخش است. بسياري از پژوهشگران بخش دوم را متعلق به عطار نمي دانند و معتقدند اين قسمت سالها پس ازمرگ عطار به اين كتاب افزوده شده است. عطار در تأليف تذكرة الاوليا از منابع بسياري استفاده كرده است. كشف المحجوب ابوعثمان هجويري يكي از منابع مهم عطار براي تأليف اين كتاب است. در اين پژوهش روابط بينامتني اقوال و حكايات مشترك تذكره الاولياء و كشف المحجوب بر اساس نظريه ژرار ژنت بررسي و تحليل شده است. با استفاده از اين نظريه مي توان روابط ميان متون را به شكل منسجم بررسي و تحليل كرد. اين پژوهش تعداد اقوال و حكايات مشترك در دو بخش تذكره الاولياء و كشف المحجوب و نحوه ارتباط آنها را با يكديگر مشخص مي كند. از دستاوردهاي اين پژوهش، آن است كه رابطه اقوال و حكايات مشترك تذكره الاولياء با كشف المحجوب از نوع رابطه بينامتني تصريح است، بينامتني تصريح را مي توان براي روابط ميان متون به اقسامي چون محض و تغييري گسترش داد و به زير مجموعه هايي چون تغيير كاهشي، تغيير افزايشي و تلفيقي تقسيم كرد تا به صورت منسجم قابليت استفاده براي بررسي مناسبات بينامتني ديگر متون را نيز داشته باشد.