معرفي و متن شناسي ولي نامه (تذكره الاولياي منظوم)

يكي از زيباترين، بهترين، ماندگارترين و قوي ترين آثار قرن هفتم در حوزۀ نثر، كتاب تذكره الاولياي عطار است كه علاوه بر ويژگي منحصر به فرد خود در بيان حالات و مقامات عرفا، از نظر نويسندگي هم،داراي موفقيت خاصي است كه در ادامۀ سنّت ساده نويسي عرفا، نصيب نويسنده شده است، تا در سطح بالايي به خودنمايي بپردازد. اين كتاب در ادوار گوناگون مورد تقليد و تحقيق عارفان و غير عارفان اعم از شعرا و نويسندگان بوده است كه دو قرن بعد از نوشته شدن، يكي از خراباتيان خوش ذوق به نام حافظ علاف شيرازي به نظم كتاب اقدام نموده است كه در اين نوشته بر آنيم تا ضمن معرفي نسخه مورد نظر، به ارزش هاي ادبي كتاب پرداخته، ميزان دخل و تصرف نويسنده را در اصل متن تذكره الاوليا نشان دهيم. با پرداختن به اين كتاب ضمن آشنايي با يكي از ميراث هاي گرانبهاي ادبيات پارسي، ارزش تاريخي، مذهبي و ادبي كتاب يادشده، بيان خواهد شد.