نمادينه هاي كهن‌الگويي در مصيبت نامه عطار

مصيبت نامه از جمله آثاري است كه از بسياري جهات در خور تحقيق و تفحص است. اين اثر گرانسنگ را مي توان با رويكردهاي مختلف، از جمله رويكرد كهن الگويي يونگ تحليل و بررسي كرد. به طوري كه استفاده از نظريه يونگ در بررسي آثار ادبي، اين امكان را فراهم مي كند تا بتوان عناصر اسطوره اي و كهن‌ الگويي مشترك اين آثار را كه محصول ناخودآگاهي جمعي نوع بشر است، ريشه يابي كرد. از آنجاكه آثار حماسي و عرفاني با ناخودآگاه در ارتباط هستند، پس اين آثار جايگاه مناسبي براي تجلي كهن الگوهاست، چنانچه در اثر «مصيبت نامه» نمودهاي آشكار و مجموعه قابل ملاحظه اي از موتيف ها، نمادها و كهن‌الگوها را مي توان جستجو كرد كه نمونه هايي از كهن الگويي چون پيردانا، خود و موقعيت هاي كهن الگويي چون باززايي، سفر، همچنين سمبل¬هاي كهن الگويي چون عدد(چهل)، آب، باد، خاك و آتش را يافت كه سعي نگارنده برآن است تا اين اثر را از اين دريچه مورد خوانش قرار دهد و هدف اصلي اين پژوهش، كاربست و همساني نظريات مهم روانشناسي يونگ و بينش¬هاي كهن الگويي او بوده است كه بر اساس آن كهن الگوهاي موجود در متنِ مصيبت نامه بررسي و واكاوي مي شوند و نحوه بهره گيري عطار از آنها كه غالباً به شكلي ناخودآگاه صورت گرفته است، تبيين مي گردد. در اين راستا از روش توصيفي-تحليلي استفاده شده است و داده هاي ضروري تحقيق با استفاده از مطالعات كتابخانه اي به دست آمده است.