روايت‌شناسي نامتعارف در رئاليسم جادويي: خلق عنصر ناكاستني جادو

روايت‌شناسي نامتعارف همانند روايت‌شناسي ساختارگرا بر تجزيه و تحليل متن استوار است اما هدفش بررسي روايت‌هاي غيرواقعي و نامتعارف است. از ميان انواع روايت‌هاي نامتعارف مي‌توان به رئاليسم جادويي اشاره كرد. رئاليسم جادويي رويدادهاي ناممكن و نامحتملي دارد كه قوانين فيزيكي و منطق انساني را نقض مي‌كند. برخلاف اين باور كه رئاليسم جادويي مختص ادبيات آمريكاي لاتين است، اليزابل آلنده و ويندي فريس هردو معتقداند كه اين سبك از روايت، سبكي جهاني است كه در ادبيات تمامي فرهنگ‌ها و جوامع وجود دارد. فريس در كتاب خود افسون آشنا: رئاليسم جادويي و بازآفريني ابهام در روايت به بررسي شيوه‌هاي روايت در رئاليسم جادويي مي‌پردازد و عنصرناكاستني جادو و چهار مشخصه‌ي ديگر را در روايت‌شناسي رئاليسم جادويي مطرح مي‌كند. همچنين نظريه‌هاي روايت نامتعارف، به مثابه زمينه‌اي جديد در روايتشناسي به بررسي روايت‌هايي كه اصول تقليدي را با وقايع غيرممكن و غيرمحتمل نقض مي‌كنند، مي‌پردازد. يان آلبر در كتاب روايت نامتعارف: دنياهاي ناممكن در ادبيات داستاني و نمايشي اين‌گونه روايتها را بررسي مي‌كند. مقاله‌ي حاضر رمان‌هاي خانه‌ي ارواح اثر ايزابل آلنده، استخوان‌هاي دوست‌داشتني از آليس سبولد و اهل غرق اثر منيرو رواني‌پور را بر اساس نظريه هاي روايت‌شناسي فريس در رئاليسم جادويي و نظريه¬هاي يان آلبر در روايت نامتعارف بررسي ميكند؛ اينكه چگونه شخصيت‌هاي ضدواقع‌گرايانه و راوي ناممكن در رئاليسم جادويي فارغ از تفاوتهاي فرهنگي دربطن اثر، عنصرناكستني جادو را در اين سبك از روايت خلق مي‌كنند. در نتيجه مطالعه‌ي روايت‌شناسي در اين سه اثر كه به ترتيب در فرهنگ آمريكاي لاتين، آمريكاي شمالي و باورهاي عاميانه جنوب ايران ريشه دارند، در چهارچوب نظريات فريس و آلبر، حوزه‌اي جديد در پژوهش را فراهم مي‌كند.