بررسي روش هاي پيشگيري و مديريت سيلاب در شبكه حمل و نقل زيرزميني شهري (مطالعه موردي : سيلاب متروي تهران)

وقوع سيلاب در محيط هاي شهري علاوه بر خسارات مالي زيادي كه در بر دارد از نظر تلفات انساني نيز حائز اهميت است. در اين ميان محيط هاي زيرزميني به علت محدوديت فضا، انباشت سرمايه در فضاهاي كوچك، آثار مخرب زيست محيطي و شرايط دشوار خروج و فرار افراد كمان بسيار قابل توجه است. آثار مخرب وقوع سيل را مي توان در دو حوزه خسارات مستقيم و غيرمستقيم بر سينه خود. سازه هاي زيرزميني مانند ايستگاه هاي مترو، تونل هاي شهري، شبكه هاي تأسيساتي و... از جمله مستعدترين نواحي براي ورود آب هاي سطحي به داخل آنها مي باشد. در صورتي كه اين سازه هاي زيرزميني در برابر ورود آب هاي سطحي و سيلاب ها محافظت نشوند، امكان آب گرفتگي آنها و حتي احتمال مسدود شدن آنها نيز وجود خواهد داشت. در اين مقاله با تحليل سيلاب سال 1391 متروي تهران، روش هاي مختلف مديريت سيلاب در محيط هاي زيرزميني را تحليل و بررسي نمود و راهكارهايي براي مقابله و مديريت قبل، حين و بعد از سيل ارائه مي نماييم.