اعتماد در مذاكرات بين پيمانكار اصلي و پيمانكار جزء در صنعت ساختمان

يكي از صنايعي كه همواره تأثيراتش بر محيط زيست و در زندگي اجتماعي و خصوصي افراد به وضوح ديده مي شود صنعت ساخت وساز است. در تمامي صنايع و به طور خاص در صنعت ساختمان ، مباحث مديريتي بسيار حائز اهميت هستند. در مسائل مربوط به مديريت ساخت، به منظور دسترسي به خروجي با بهترين كيفيت در كمترين زمان ممكن و با كمترين هزينه، يكي از اساسي ترين كارها، توجه به برقراري ارتباط سالم ، كارآمد و داراي نتيجه به اين عوامل پروژه است از لحظه اي كه مراحل اوليه كه پروژه، شامل مطالعات امكان سنجي و طراحي آغاز مي شود تا لحظه اي كه پروژه به نتيجه مطلوب برسد عوامل مختلفي از جمله كارفرما، پيمانكار، پيمانكاران جزء به طور زنجيره وار با يكديگر در تماس بوده اند به فعاليت خود را انجام مي دهند. از اين ها و پست مديريت زنجيره تأمين مطرح مي شود كه در پروژه هاي بزرگ بسيار تأثيرگذار است. مديريت زنجيره تأمين توجه بسيار زيادي به استفاده از مكانيزم هايي كه قانوني به منظور مديريت روابط بين سازماني داشته و تأثيرات مهم اين مديريت را بر روي خروجي ها بررسي مي كند. با اين وجود روابط رايج بين پيمانكاران و پيمانكاران جزء داراي مخاطرات تماشا چهره هايي بود كه معمولاً در حين فرآيند ساخت و ساز اجتناب ناپذير است و استفاده از مكانيزم هاي قانوني در قراردادها براي ارتقاي روابط همكاري بين آنها و كاهش تضادهاي موجود در صنعت ساخت يك موضوع جديد به نظر مي رسد. با ارائه يك چارچوب علمي مي توانيم دريابيم كه چگونه و چه زماني اعتماد در روابط قراردادي براي توسعه استراتژي مذاكرات تأثير مي گذارد كه در نتيجه منجر مي شود كه پيمانكار اصلي و پيمانكار جزء به سطح همكاري بهتري در انجام وظايف خود برسند و بتوانند روابطشان را مديريت كنند نكته با ارائه اين مقاله مشخص خواهد شد كه چگونه مي توان اعتماد را با استفاده از عوامل كنترلي و عوامل متعامل همكارانه در صنعت ساختمان از ابعاد مثبت و ابعاد رقابتي مورد بررسي قرار داد. اين ابعاد از اتمام قرارداد ممكن است با يكديگر در راستاي ارتقاي استراتژي مذاكرات در ارتباط باشند.