بررسي عوامل و آثار ظهور فساد اداري در ايران و جهان

فساد «اداري»، ‌بيماري انكارناپذير همه ي حكومت هاي دموكراتيك است و تاريخ آن به قدمت پيدايش جوامع انساني دموكراتيك برمي گردد. پديده ي شومي كه در ادارات دولتي بسياري از كشورهاي در حال رشد و توسعه يافته مشاهده مي شود و واكنش هاي مقاومتي و پيشگيرانه زيادي از سوي جوامع مختلف را دربرداشته است. اين حساسيت از آنجا نشأت مي گيرد كه نظام اداري هر جامعه بازوي اجرايي نظام سياسي آن جامعه است و عملكرد درست يا نادرست آن مي تواند نظام سياسي را تداوم بخشد يا از مشروعيت بيندازد. باطبع در شرايط كنوني، گسترش نگران زاي اين مسئله در كشور ايران نيز موجب موضع گيري و اقدام عملي بسياري از مسئولان كشور شده است. بنابراين توجه بنيادي به نظام اداري هر جامعه و آسيب شناسي دقيق آن مي تواند كمك بزرگي به سياست گذاران آن جامعه باشد كه با تشخيص به موقع بتوانند راه حل هاي لازم را بينديشند. يكي از اقدامات مؤثر و كارآمد در مسير مبارزه با فساد اداري، ‌شناسايي مفهوم فساد اداري و عوامل به وجود آورنده ي آن و نيز آثار اين پديده ي غيردموكراتيك است. از اين رو در اين مقاله ضمن ارائه ي تعاريف متعدد فساد اداري، عوامل مهمي كه موجب اشاعه ي فساد در سازمان هاي دولتي هستند و همچنين آثار به جا مانده از اين پديده در جامعه مورد لحاظ قرار خواهد گرفت