رابطه افزايش فساد و عدم حساسيت جامعه نسبت به معيارهاي اخلاقي

موضوع اين مقاله بررسي رابطه ي افزايش فساد و عدم حساسيت جامعه به معيارهاي اخلاقي مي باشد. فساد پديده اي است كه ماهيت پيچيده اي دارد و حل و برطرف كردن آن نيازمند زمان و صرف هزينه است ليكن براي برطرف آن بايد برنامه ريزي دقيق و منسجم صورت گيرد زيرا دامنه ي بسيار گسترده و متنوعي دارد به طوري كه اين فساد علاوه بر آمار منفي برخي ها عقيده دارند كه داراي آثار مثبت هم مي باشد. در اين مقاله ما به اين بحث مي پردازيم كه افزايش ميزان فساد مي تواند تحت تأثير چه معيارهاي اخلاقي باشد ليكن ساختار اين مقاله را تحت عنوان دو فصل گردآوري شده است كه فصل اول را به بحث فساد اداري و فصل دوم را نيز به بررسي عدم حساسيت به معيار اخلاقي مي پردازد كه در آن روابط خويشاوندي و تفاوت در مزاياي پرداختني را مورد بررسي قرار مي دهد. نتيجه اي را كه مي توان ضمن اين مقاله مطرح نمود اين است كه عدم حساسيت جامعه نسبت به معيارهاي اخلاقي مي تواند باعث بروز فساد باشد و ديگر اينكه عدم توجه به اين معيارهاي اخلاقي مي تواند باعث افزايش هزينه هاي جامعه گردد لذا بايد همواره بحث نظارت بر عملكرد ادارات و ارگان ها مورد توجه قرار گيرد كه فساد كمتر محقق شود با اين وجود است كه مي توان انتظار جامعه اي سالم و بدون فساد را داشت.