از كران توصيف تا بي كران تصوير؛ در درياي اشعار اخوان ثالث

اخوان ثالث، هنرمند كشف نشده ي دنياي شعر، به مثال سهراب سپهري تجربه ي نقاشي روي بوم را نداشته اما با كلمات روي كاغذ تصويرها آفريده است. خروجي هر دو يكي است؛ تصوير، اما آن در شعر و اين در بوم و البته در شعر هم. اخوان ثالث، شاعر طبيعت گراي معاصر، براي خلق تصاوير بكر خود از توصيف بيشترين بهره را برده است از اين رو اثر هنري او كه شاگردي نيماي روشن فكر و مبتكر افق هاي بديع را داشته دو وجه تصويرآفريني و شعرسرايي گرفته است. او ابژه را با ذكر جزييات و جايگزيني ديالوگ به جاي مونولوگ و ديگري به جاي متكلم وحدگي توصيف و تصوير مي كند و شاگردي خود را به اثبات مي رساند. در اين پژوهش بررسي اشعار اخوان ثالث در سه ديوان از اين اوستا، آخرشاهنامه و زمستان در رابطه با اين دو وجه صورت گرفته است كه نشان داده مي شود اخوان سير صعودي را در راستاي گذر از شاعري به هنرمندي از سر گذرانده كه اين پيشرفت شگرف در سايه ي شاگردي استاد بزرگوار او، نيما يوشيج بوده است.