بررسي نسبت غلامحسين ساعدي با ادبيات اقليت تمركز برمجموعه داستان «عزاداران بَيَل» و نمايش-نامه¬ي «چوب به دستان وَرَزيل»

مسئله ي اصلي اين مقاله بررسي رابطه‌ي آثار غلامحسين ساعدي با مبحث ادبيات اقليت است، ادبيات اقليتي كه ژيل دلوز و دوست روانكاوش فليكس گتاري از آن سخن گفته¬اند. آن دو در كتاب «كافكا به سوي ادبيات اقليت»، مفهوم فوق‌الذكر را پيش كشيده و اظهار داشته‌اند كه ادبيات اقليت همانا ادبياتي است كه يك اقليت در زبان اكثريت به وجود مي‌آورد. دلوز و گتاري كافكا را نماينده عيني و آثار او را نمونه كاملي از ادبيات اقليت به حساب مي‌آورند. در اين مقاله سعي بر آن شده تا ويژگي¬هايي از آن را نام برده و تعريفي نيز ارائه شود و نشان داده شود كه آيا آثار غلامحسين ساعدي را ميتوان در چهارچوب ادبيات اقليت قرائت كرد. مقاله در مقدمه به معرفي دلوز و ارتباط آثارش با ادبيات مي پردازد و در ادامه ادبيات اقليت و چيستي آن¬ را مورد بررسي قرار مي¬دهد. در پايان رابطه¬ي آثار ساعدي، خصوصا عزاداران بيل و چوب به دستان ورزيل را با ادبيات اقليت برّرسي مي¬كند.