تحليل روان¬كاوانه داستان نصوح بر اساس آراي فرويد و يونگ

نقد روان¬كاوي، يكي از علوم ميان رشته¬يي است كه به تحليل زواياي پنهان يك اثر ادبي و ساختار شخصيّت¬ها مي¬پردازد. اين نوع نگرش، با توجه به آراي فرويد و يونگ در باب ناخودآگاه شخصي و جمعي در بررسي متون ادبي مطرح گشت. اين جستار مي¬كوشد، با روش توصيفي- تحليلي، ﻣﺴﺄله عوامل سازنده شخصيّت انسان بر اساس نظريه فرويد و فرايند فرديّت بر اساس آراي يونگ را در داستان نصّوح از دفتر پنجم مثنوي معنوي مولانا را مورد تحليل روان¬كاوانه قرار دهد. نتايج تحقيق، بيان¬گر آن است كه نهاد در نصوح، منبع اصلي غرايز نفساني است كه از ليبيدو و اصل لذّت تبعيّت مي¬كند و به رفتارهاي او جهت مي¬بخشد. خود، در ضمير او در نوسان ميان دو نيروي اهريمني و اهورايي است. با توجه به روند فرديّتي كه نصّوح پيمود، او درابتدا، با سايه خويش مواجه گشت و پس از چيرگي بر آن¬ها و نفي خواطر و برانداختن نقاب خويش، با پير خردمندي ملاقات داشت كه زمينه فراخود و رسيدن به فرايند فرديّت را در او فراهم ساخت. اين جستار مي¬كوشد تا عوامل سازنده شخصيّت نصوح و مكانيسم¬هاي دفاعي كه او از آن سود مي¬جويد و نيز، فرايند فرديّت بر اساس آراي يونگ را مورد تحليل روان¬كاوانه قرار دهد.