تحليل روايي داستان «نخجيران و شير» مثنوي معنوي با رويكرد زبان‌شناسي رمزگان رولان بارت

داستان شير و نخجيران مثنوي معنوي يكي از پيچيده‌ترين داستان‌هاي اين كتاب است كه ويژگي‌هاي منحصربه‌فردش ظرفيت شگفت‌انگيزي را براي خوانش‌هاي متعدد از آن فراهم مي‌كند. نظريه رمزگان رولان بارت يك چارچوب نظري روشمند و خلاقانه است كه به‌خوبي مي‌تواند از پس پيچيدگي‌ها و دلالت‌هاي گسترده متن ادبي برآيد. تلاش اين پژوهش در اين راستا قرار دارد كه با به‌كارگيري نظريه رمزگان رولان بارت به‌عنوان الگو به روايت شناسي يكي از داستان‌هاي بلند مثنوي معنوي با عنوان «نخجيران و شير» بپردازد و نشان داده شود كه روايت اين داستان تا چه اندازه از كيفيتي باز در توليد معاني مختلف برخوردار است؛ همچنين ضمن بررسي ويژگي‌هاي خاص زبان مولانا در اين روايت، ميزان قابليت نظريه رمزگان را در تحليل يك متن كلاسيك و كاملاً بومي ادب پارسي بيازمايد. ازجمله دستاوردهاي اين پژوهش مي‌توان به اين موارد اشاره كرد: 1.روايت نخجيران و شير نه‌تنها يك متن صرفاً خواندني نيست بلكه با توجه به داده‌هايي كه از كاربرد نظريه رمزگان بر آن به‌دست‌آمده است از ظرفيت كاملاً مناسبي براي نوشتني خوانده شدن برخوردار است. 2.از مهم‌ترين فاكتورهايي كه اين روايت را به متني باز و متكثر تبديل مي‌كند ويژگي‌هاي خاص روايتگري راوي در اين داستان و نيز ماهيت كاملاً تمثيلي روايت است.