تحليل سبك¬شناختي سيماي زن در گفتمان قرآني

دانش سبك شناسي به مطالعة رفتارهاي زباني افراد با تكيه بر لايه ها¬ و سطوح آوايي، بلاغي، واژگاني و نحوي مي¬پردازد تا مشخصات و ويژگي هاي خاص يك اثر را به نمايش بگذارد و اطلاعات و انديشه¬هايي را از پشت صحنة متن نمايان ¬سازد. در اين ميان،قرآن كريم به عنوان نمونۀ والاي سخن فصيح و بليغ، از بسامد بالايي در كاربست تكنيكهاي زباني برخوردار است؛ اين مهم در گفتمانهاي مختلف قرآني همچون گفتمان خدا، انبياء، اقوام و جنسيتهاي مختلف و به ويژه جنسيت زن به چشم مي¬خورد. پژوهش حاضر بر آن است تا با روشي توصيفي-تحليلي و با بررسي سبك‌شناختيِ سيماي زن در گفتمان قرآني راهي به پشت صحنۀ آيات بگشايد و از اين گذار، معاني ضمني نهفته در ساختارهاي زباني را جهت آشنايي با زواياي شخصيتي آن آشكار نموده و مراد اصلي كلام و الگوهاي تربيتي لازم را با گدازش متن برجسته سازد. بررسي‌ها نشان داد كه گفتمانهاي حوزة زنان به مانند ساير مفاهيم موجود در قرآن كريم، تنها تركيبي از ساختارهاي زباني و آرايه‌هاي ادبي محض نيست بلكه بررسي معناشناختي اين لايه¬ها، از عالي‌ترين مفاهيم اخلاقي و ژرف‌ترين آموزه‌هاي تربيتي كدگشايي نموده كه اين امر به‌ كمك تمهيدات و اختيارات سبك¬ساز مانند واج‌آرايي، واژه¬آرايي، جايگزيني واژگاني، تعريف و تنكير، ذكر و حذف، تقديم و تاخير، تشبيه و استعاره و غيره مفهوم‌سازي شده و متناسب با بافت موقعيت كلام معاني نويني همچون ضرورت حفظ عفاف، توجه به زن، عزت¬مداري زن و حفظ حريم جنسي و... را از شخصيت و سيماي زن متبلور ساختـه است. افـزون بر آن مي¬توان گفت از رهگذر چنين تحليل¬هايي گوشه¬هايي از سبك بي¬بديل، ظرافتهاي هنري و ويژگي¬هاي زيباشناختي قرآن پديدار گشته و ابعادي تازه از اعجاز ادبي آن نمايان مي¬گردد.