تحليل روايت شناسانه داستاني ازمثنوي براساس نظريه ژرار ژنت

روايت شناسي شاخه اي از مطالعات ادبي است كه ريشه در ساختارگرايي دارد و در پي يافتن يك دستور زبان جهاني واحد براي متون روايي مختلف است. ژرار ژنت يكي از روايت‏شناسان مطرح ساختار‏گراست كه طرح جامع و كاملي براي بررسي متون روايي پيشنهاد مي‏دهد، نظريه پرداز ادبي فرانسوي، نگاهي نو به روايتگري دارد. طبق ديدگاه وي روايتگري ،كنش يا فرايند خلق متن روايي است. داستان پردازي در مثنوي در مقايسه با داستان پردازي ساير متون تعليمي جايگاهي منحصر به فرد دارد. دراين مقاله مطابق با نظريه ژنت،شخصيت ، رخداد ، مكان ، زمان ، وجه، پرسپكتيو ولحن ، ساختار روايت يكي از داستان هاي مثنوي مورد بررسي قرار گرفته است تا شگردهاي متنوع داستان پردازي مولانا روشن تر شود. با توجه به ارزش والاي مثنوي بايد اظهار كرد كه مثنوي ساختار روايي متنوعي دارد و در تحليل روايت شناختي داستان ((كلوخ انداختن تشنه از سر ديوار)) الگوي خاصي به كار بسته شده است و هريك از شاخصه هاي مذكور در بافت داستان مورد تحليل و واكاوي قرار گرفته اند؛در اين داستان نيز همچون ساير داستانهاي مثنوي پريشان واري و تعدد قصه هاي كوتاه در دل مادر قصه وظهور ناگهاني برخي صحنه ها خود نمايي ميكند كه به تحير و سردرگمي مخاطب درشناخت راوي،زمان و مكان داستان و شناخت شخصيت اصلي داستان دامن مي زند، دراين روايت كنشگر كه بر محور تمثيل شكل گرفته است،گفتمانهاي روايي ،پويايي شخصيت ها ،توصيفات مستقيم و شتاب منفي و كاهنده تاحدود درك و فهم داستان را براي مخاطب تسهيل مي بخشد.