زيبايي شناسي اشعاررثاي محمد صالح بحرالعلوم (مطالعه موردي رثاي امام حسين(ع))

زيبايي شناسي يكي از شاخه هاي فلسفه هنر مي باشد كه پيدايش آن به زمان افلاطون و پيش از او باز مي گردد و امروزه نيز با آرا و نظريات صاحب نظران اسلامي و غربي به حيات خود ادامه مي دهد. برخي نيز آن را شاخه اي از روان شناسي دانسته اند. آنطور كه به نظر مي آيد، اين علم كاربردهاي مختلف و در علوم ديگر قابليت بررسي و اجرا دارد؛ از جمله اين علوم مي توان به ادبيات اشاره كرد. ادبيات ديني نيز يكي از انواع ادبي است كه هدف از بررسي آن عموماً كشف حقيقي معنا مي باشد. محمد صالح بحرالعلوم از جمله شعراي متعهّدي است كه اشعار اسلامي و ديني او به جهت معنا، مضمون و كاربرد هاي بلاغي در نوع خود بي نظير بوده و منبع الهام بسياري از شعرا و ادبايي است كه در زمينه مدائح و رثاي ديني قلم فرسايي مي كنند. در جستارحاضر برآنيم تا با بهره گيري از زيبايي شناسي ادبي ، به روش توصيفي- تحليلي و با تكيه بر قصيده رثاي محمد صالح بحرالعلوم درباره امام حسين(ع)، از جنبه هاي بلاغي و معنايي به بررسي زيبايي هاي اين قصيده با ابراز زيبايي شناسي بپردازيم تا به كُنه معنا و محتواي اين رثا كه داراي مضامين اجتماعي است، نايل آييم.