سبك¬شناسي ساختاري و محتوايي جملات شرطي در غزليّات حافظ

يكي از مطالعات مهم در زبان¬شناسي امروز و نيز سبك¬شناسي، بررسي نوع جملات در يك متن ادبي است. بنا بر گفتۀ صاحب¬نظران، يكي از موارد آشنايي¬زدايي در شعر حافظ، در حوزۀ نحو زبانِ اوست (شفيعي كدكني، 1391: صص115- 123)؛ از اين رو بررسي انواع جملات و نوع جمله¬بندي¬هاي حافظ مي¬تواند كليدي براي فهم زيبايي¬هاي زباني وي به دست دهد. در برخي از دستورها، جمله كامل¬ترين نقش را در بيان معنا و مضمون در يك متن ايفاء مي¬كند. در اين تحقيق، با توجّه به بسامد قابل¬توجّه جملات شرطي در غزليّات حافظ به بررسي ساختاري و محتوايي آن پرداخته¬ شد تا از رهگذر آن، راهي به نحوۀ استفادۀ حافظ از اين عامل زباني و نحوي يافته شود. حافظ به لحاظ ساختاري از 29 الگوي جملۀ شرطي استفاده كرده كه رايج¬ترين آن، «جملۀ شرطي+ جواب شرطِ خبـــري» است. در حوزۀ محتوا نيز وي از جملات شرطي براي بيان مفاهيم عاشقانه، مبالغه¬آميز، تناقض¬آميز و طنزآميز سود جسته است.