شيوه هاي وقوع ايجاز قصر در قرآن كريم و ادب (با محوريت اشتراك لفظي)

هدف از اين پژوهش بررسي و تبيين حالات وقوع ايجاز قصر در قرآن كريم و زبان و ادبيات فارسي و عربي و سازماندهي و قانونمند كردن آن است.براي اين منظور از روش اسنادي – كتابخانه اي استفاده شد. با بررسي هاي صورت گرفته مشخص شد كه ايجاز قصر را نيز مي¬توان همانند ايجاز حذف قانونمند و منسجم ساخت. ازحوزه هاي وقوع ايجاز قصردر قرآن كريم مي¬توان اين موارد را نام برد: 1- اشتراك لفظي 2- صيغه هاي مشترك (مانند اشتراك اسم مفعول و صفت مشبه در وزن فعيل يا اشتراك اسم مفعول، مصدر ميمي، اسم زمان و مكان در يك وزن مانند مُستخرَج و ......)3- الفاظ و صيغه¬هايي كه احتمال دلالات مختلفي دارند 4- هنجار گريزي و عدول از لفظي به لفظ ديگر 5- تضمين لغوي 6- تقديم و تأخير 7- احتمال خبر و انشا بودن كلام در آنِ واحد 8- ذكر لفظ عام به جاي خاصّ 9- اكتساب تأنيث و تذكير مضاف از مضاف إليه 10- عطف بين دو كلمه متغاير (مثلاً چنين به نظر برسد كه مفعول به، عطف به حال يا مفعول له شده است ) 11- جمله هاي چند معنايي و .... . در اين مقاله حالت هاي وقوع اشتراك لفظي ( همراه با قرينه و بدون قرينه) در بافت متون و چگونگي ارتباط آن با ايجاز قصر تبيين شد.