مقايسه ي مختصات سبكي دو قصيده از ميرزا محسن تاثير تبريزي و خاقاني شرواني

سبك وحدتي است كه در آثار كسي به چشم مي خورد. يك روح يا ويژگي مشترك و متكرر در آثار شاعران است. در ايران واژه ي سبك را اول بار رضا قلي خان هدايت در مقدمه ي تذكره ي خود به كار برده است. خاقاني شرواني شاعر قرن ششم و محسن تاثير تبريزي شاعر قرن يازدهم مي باشند،كه بين اين دو شاعر چند قرن فاصله است.شعر اين دو به لحاظ زماني و سبكي متفاوت اند اما از جهت شكل و قافيه همساني دارند. از نمونه اين شباهت ها مي توان به مجموعه اشعاري اشاره كرد كه با رديف آفتاب سروده شده است. افزون بر اين قصيده ي خاقاني و ميرزا محسن،انوري، سيف فرغاني، حزين لاهيجي و... از شاعراني هستند كه اشعاري با همين وزن،قافيه و رديف سروده اند.خاقاني اين قصيده را در مدح قزل ارسلان،فرمانرواي آذربايجان سروده و ميرزامحسن تبريزي قصيده ي خود را در مدح حسن ابن علي مجتبي سروده است. پس از مطالعات سبك شناسانه،اسلوب شاعري اين دو سخنور در اين رساله كه بيشتر بر سبك شناسي ادبي استوار است با توجه به انواع سبك شناسي و تعاريف رايج سبك به اين نتيجه رسيديم كه بين سبك آذربايجاني و سبك هندي تشابه و تفاوتي وجود دارد كه تا به حال كمتر مورد توجه شارحان قرار گرفته است. هدف اصلي مقاله اين است كه به بررسي مختصات سبكي قصايد دو شاعر،تبيين شباهت و تفاوت ها بپردازد.