نشانه‌شناسي ساختارگرايانة مجموعه شعر «زوال» از عليرضا نوري

هدف اين مقاله تحليل نشانه‌شناسي ساختارگرايانة مجموعه شعر «زوال» از عليرضا نوري است كه به شيوة توصيفي تحليلي انجام گرفته است. اين مجموعه شعر از از چهل و هفت سرودة بدون عنوان تشكيل شده است و با ستردن عنوان از ابتداي تمامي اين سروده‌ها اولين گام را در رمزگذاري اين مجموعه شعر آغاز كرده است. نشانة «زوال» در عنوان اين كتاب سبب توليد تأويل‌هاي متفاوت از شعر شده است. با تحليل نشانه‌شناسي و بررسي دلالت هاي ضمني، رمزگان زيباشناختي، محورهاي همنشيني، محورهاي جانشيني، ناهنجاري‌هاي دستوري در سروده‌هاي اين نتيجه حاصل شده است كه انتخاب نام زوال براي اين مجموعه شعر با محتواي سروده‎هاي آن كاملاً مرتبط است و شاعر براي رسيدن به اين هدف از امكانات ساختاري نيز كمك گرفته و با ايجاد مدخل هاي چندگانه، شعر را به سوي چند صدايي سوق داده است.