نقد فرماليسم پارادوكس¬پردازي در غزليّات كليم كاشاني

پارادوكس چيزي نيست جز طرح مفاهيم و بيان انديشه¬ها به صورت نامتعارف و عادت¬زُدا كه ذهن مخاطب را به انديشه¬ورزي، تأمّل، جستارگرايي و پرسش¬گري وادار مي-سازد. ذهني كه به چنين مرحله¬اي دست يافته، به يكي از متعال¬ترين مراحل رشد و خلاقيّت رسيده است. پارادوكس در حقيقت يك امكان زباني است براي برجسته¬سازي معاني و مقاصد پنهان كه بـه جهت هنـجار زبـان و عبـارت ستيــزي، موجب شگفتــي و در نتيجــه التذاذ هنــري مي¬شود. نوعي واگرايي در بيان مطالب است تا مخاطب به بازنگري و بازآفريني معناي آن راغب شود. كليم كـاشانـي(همداني) استاد مسلّم كاربـرد پارادوكس و از چهره¬هاي شاخص سبك اصفهاني، در قرن يازدهم هجري به شمارمي¬آيد. كاربـرد پارادكس¬هاي شگفت¬انگيز از ويژگي¬هاي برجسته¬ي شعراي سبك اصفهاني است و كليم، براي خلق مضامين جديد و پرهيز از مضامين تكراري به ابداع انواع پارادوكس، دست يازيده است. او بـراي بيان و ابراز دل¬مشغولي¬هاي خود از مفاهيم پارادوكسي _كه سرشار از مضامين متضاد است._ بهره مي¬گيرد. به يقين او اين دل¬مشغولي¬ها را در جهان اطرافش مي¬بيند كه توانسته است به راحتي دربافت و بدنه¬ي كلام خويش جاي دهد. پارادوكس-هايي كه در غزليّات كليم كاشاني خودنمايي و جلوه مي¬كند نشاني از ساختار آشفته و پريشان اجتماع و حوزه¬ي فكري اوست كه همواره بر وجود دروني شاعر سايه انداخته است. نگارنـده در ايـن پژوهش پارادوكس¬هايـي كـه در صد ( 100) غزل از غزليّات كليم كاشاني كاررفته است به بوته¬ي نقد فرماليسم نشانده است. به يقين پارادوكس¬هاي بكارگيري¬شده در شعركليم نشاني ازتضادهاي فكري و اجتماعي آن دوران نيز دارد كه در سروده¬هاي كليم به زيبايي تجلّي و فرم يافته است.

The paradox is nothing but a plan of concepts and expressions of thought in an unusual and habitual way that forces the mind of the audience into thought, reflection, questioning and questioning.The mind reached such a stage has reached one of the highest stages of development and creativity. Paradox is, in fact, a linguistic possibility to highlight the meanings and hidden intentions that arouse surprise and as a result of artistic disposition for the norm of language and anti-conflict. There is a divergence in the expression of the content so that the audience is rethinking its meaning. Kelim Kashani (Hamedani) is a professor in the field of paradox and is one of the main figures of Isfahan style in the 11th century AH. The application of paradoxes is a remarkable feature of Isfahan style poetry, and Kelim has devised a variety of paradoxes to create new content and avoid repetitive themes. He uses paradoxical concepts, which are full of contradictory themes, to express and express his displeasure. He certainly sees these hobbies in the world around him, which has easily been able to fit in the body of his words. The paradoxes that appear in the glorious Ghazlate of Kashani reflect the disturbing structure of his community and his intellectual domain that always shadowed the inner being of the poet. In this study, the paradoxes that have been used by the (100) Ghazals of the Ghazlate of Kashāni cliché have been portrayed as a critique of formalism. Certainly, the paradoxes used in poetry also show the intellectual and social antagonisms of that era, which has been beautifully manifested in the poems of the universe.