نقد و بررسي فراهنجاري معنايي بر مبناي نظريه ليچ در «تحولات عاشق» ادونيس

آشنايي زدايي با فاصله انداختن ميان انسان و عادت ها، فضايي براي درنگ و لذت ادبي مخاطب پديد مي آورد. از ديدگاه ادموند ليچ واژه ها و جمله هاي سامان مند معمول،با روي بر تافتن از قواعد زبان معيار معنا و مفهوم تازه و ناآشنايي را بيان مي كنند كه شگفتي و درنگ خواننده را برمي انگيزد. يكي از مهم ترين گونه هاي آشنايي زدايي كه موجب برجسته سازي زبان شعري مي شود ، فراهنجاري معنايي است.از آن جا كه حوزه معني انعطاف پذيرتربن سطح زبان مي باشد، مي توان گفت عامل اصلي شعرآفريني هنجارگريزي معنايي است زيرا دال هاي زباني از مدلول هاي آشنا و پذيرفته شده خود جدا مي شوند و مدلول هاي جديدي در ذهن مخاطب حاضر مي كنند.ادونيس در قصيده ي سوررئاليستي «تحولات عاشق» در دفتر «تحولات و هجرت در اقاليم شب و روز»براي روح هنري بخشيدن به اثر خود با به كار بردن شگردهايي خاص بر پيچيدگي و كثرت معنوي متن افزوده و معنا را به تعويق انداخته است.در اين راستا شاهد انواع صنايع بديعي و بياني مانند تشبيه ، استعاره، كنايه ، ابهام، تلميح و ...مي باشيم كه هر يك به گونه اي در ابهام شعري نقش ارزشمند و بسزايي را نمودار كرده اند.