بررسي جناس در غزليات ناصر بخارايي

درويش ناصر بخارايي يكي از شاعران پارسي گوي قرن هشتم هجري است كه داراي اشعار ي روان و لطيف است اما با اين وجود، در ايران گمنام مانده است. وي در سرودن انواع قالب هاي شعري از جمله؛ قصيده، غزل، تركيب بند، ترجيع بند، مثنوي و... طبع آزمايي كرده است. غزليات ناصر بخارايي لطيف و پر از مضمون هاي تازه و داراي الفاظ و تعابير فصيح است. از آنجا كه جناس از صنايع محوري در ايجاد موسيقي كلام است، اين مقاله عهده دار بررسي كاركرد اين آرايه در جايگاه يكي از اصلي ترين صنايع ادبي به كار گرفته شده در اين اثر است. روش به كار رفته در اين مقاله توصيفي تحليلي است به اين گونه كه پس از بيان مقدمه اي درباره ي زندگاني و احوال شاعر به تعريف صنعت جناس و انواع گوناگون آن و بهره گيري شاعر از اين شگرد ادبي پرداخته شده است.