بيان در سووشون سيمين دانشور

سيمين دانشوراز نويسندگان پر كار ادبيات معاصر ايران است وجايگاه ويژه اي در داستان نويسي دارد؛ پژوهش در آثار او براي آشنايي ومعرفي ادبيات معاصر ايران امري ضروري است. به صراحت مي توان گفت كه سيمين دانشوراز فعال ترين نويسندگان دورۀ زماني خود بوده است كه آثار وي تاثيرات مستقيمي را از زندگي شخصي،فعاليت هاي سياسي واوضاع اجتماعي وفرهنگي وتاريخي آن دوره گرفته است. سيمين دانشورداستان هايش را پا به پاي حوادث اجتماعي مي نگارد بر اين اساس، داستان هايش را بايد در پيوند با تاريخ وجريان هاي اجتماعي زمان نگارش شان بررسي نمود. هدف از بررسي حاضر بررسي بيان در داستان سووشون سيمين دانشور مي باشد تا از اين طريق به راز و رمز زبان و آئين نگارش ايشان پي ببريم. اين پژوهش براساس بررسي كنايه، تشبيه واستعاره ها موجود در اين كتاب مي باشدكه بر اساس انواع آنها وتاثيري كه بر نگارش نويسنده مي گذارد دسته بندي شده اند. آنچه از اين بررسي دريافت مي شود پيچيدگي وزيبايي زبان نويسنده مي باشد وهمچنين وجود كنايه وتشبيه واستعاره در سخن نشانة ايجاز سخن وعاميانه بودن زبان نويسنده مي شود.