واكاوي تك صدايي و چند صدايي در نظريه ادبي باختين

با مرور گذرا بر تحقيقات و مطالعات انجام گرفته به نظر مي آيد كه انديشه باختين و نظرگاه وي در دوره معاصر غريب واقع شده است و تا اواخر دهه 80 مورد توجه شاياني واقع نشده است. اهميت باختين با منطق گفتگويي او رخ مي‌نمايد. از نظر او پيش نياز منطقي و شرط لازم براي هرگونه گفتگو (ديالوژيسم) باور به حضور چندين صدا، ايده و آواست و براي باختين نيز تنوع زبان هاي متفاوت و فرض وجود چندين صدا مترادف با پذيرش ايده ها و ايدئولوژي هاي متفاوت است. براي باختين كارناوال هاي سده ميانه دست افزاري براي انتقاد از وضع موجود (تك‌صدايي) بود و باختين آشكارا بر مهمترين ويژگي آنها يعني چند صدايي و پلوراليسم آوايي تاكيد مي كند. او شايد براي نقد وضع موجود اجتماعي و سياسي دوران خودش ادبيات را بهانه مي كند و با در تقابل دادن دو نوع ژانر ادبي ، يعني ژانر ادبي رسمي و رمان، به نقد روزگار خود مي پردازد. در مقاله حاضر پس از بررسي زمينه و زمانه الگوي فكري باختين، به روش توصيفي- تفسيري، تك صدايي و چندصدايي در نظريه ادبي او مورد واكاوي قرار گرفته و اين نتيجه حاصل شده كه رمان، گتار روزمره و عاميانه به طور كلي زبان غيررسمي، بستر چندصدايي است كه مي‌تواند در برابر تك‌صدايي قدرت‌هاي مطلقه مقاومت نمايد و ابزاري براي گفتگو و آزادي باشد.