هنجارگريزي معنايي تشبيه در اشعار متنبّي

اثر ادبي نوشته اي است كه در آن زبان متداول با روش ها و تمهيداتي كه اديب به كار مي برد به هم مي ريزد تا زباني نا آشنا با نظامي جديد بوجود آيد و اين همان چيزي است كه از آن به هنجارگريزي تعبير مي شود. از نظر ساختارگرايان، هنجارگريزي يكي از مهمترين عوامل تغيير زبان معيار به زبان شعري، و مؤثرترين شيوه برجسته سازي و آشنايي زدايي در شعر است. در اين جستار به روش توصيفي تحليلي به بررسي هنجارگريزي معنايي آرايه¬هاي تشبيه در اشعار متنبّي با در نظر گرفتن نمونه¬هايي از اشعار وي پرداختيم. با واكاوي سروده هاي اين شاعر خوش ذوق دريافتيم سروده هاي او سرشار از واژه هاي هنجار گريخته است. او در استفاده از فنون تشبيه، نه تنها پا را فراتر از حد انتظار گذاشته كه همچون هنرمندي توانا توانسته است به خلق معاني جديد پرداخته و با در هم شكستن آرايه‌هاي معمول، هنرمندانه طرح تلاعب خود را با معاني و واژه¬ها در هنجارشكني آرايه تشبيه به نمايش گذارد. بيشترين بسامد استفاده از شيوه برجسته سازي در تشبيه هاي بليغ و ضمني وي نمود پيدا كرده است.